Bhairavastavaḥ
Hymne für Bhairava
व्याप्तचराचरभावविशेषं
चिन्मयमेकमनन्तमनादिम् ।
भैरवनाथमनाथशरण्यं
त्वन्मयचित्ततया हृदि वन्दे ॥१॥
Vyāptacarācarabhāvaviśeṣaṃ
cinmayamekamanantamanādim |
Bhairavanāthamanāthaśaraṇyaṃ
tvanmayacittatayā hṛdi vande || 1 ||
Ich verehre (vande) den Herrn Bhairava (bhairava-nātham), Schutz der Hilflosen (anātha-śaraṇyam), der Einzige (ekam) ohne Anfang (anādim) und Ende (anantam), der aus Bewusstsein (cit-mayam) besteht. Du bist die einzige Erscheinungsform, die alle beweglichen und unbeweglichen Wesen der Welt durchdringt (vyāpta-cara-acara-bhāva-viśeṣam). Ich verehre (vande) (Dich) in (meinem) Herzen (hṛdi) mit meinem Geist, der nur aus Dir besteht (tvat-maya-cittatayā). || 1 ||
त्वन्मयमेतदशेषमिदानीं
भाति मम त्वदनुग्रहशक्त्या ।
त्वं च महेश सदैव ममात्मा
स्वात्ममयं मम तेन समस्तम् ॥२॥
Tvanmayametadaśeṣamidānīṃ
bhāti mama tvadanugrahaśaktyā |
Tvaṃ ca maheśa sadaiva mamātmā
svātmamayaṃ mama tena samastam || 2 ||
Durch die Kraft Deiner Gnade (tvat-anugraha-śaktyā) erscheint (bhāti) mir (mama) diese (etat) ganze (Welt) (aśeṣam) nun (idānīm) als aus Dir bestehend (tvat-mayam). Und (ca) Oh großer Herr Maheśa (mahā-īśa)! Du (tvam) bist für immer (sadā…eva) mein (mama) Selbst (ātmā), (denn) mein (mama) eigenes Selbst (svātmā-mayam) ist vollständig von Dir durchdrungen (tena-samastam). || 2 ||
स्वात्मनि विश्वगते त्वयि नाथे
तेन न संसृतिभीतिकथास्ति ।
सत्स्वपि दुर्धरदुःखविमोह-
त्रासविधायिषु कर्मगणेषु ॥३॥
Svātmani viśvagate tvayi nāthe
tena na saṃsṛtibhītikathāsti |
Satsvapi durdharaduḥkhavimoha-
trāsavidhāyiṣu karmagaṇeṣu || 3 ||
In meinem eigenen Selbst (sva-ātmani), (das) das Universum durchdringt (viśvagate), (bist) Du (tvayi), oh Herr (nāthe)!; so (tena) steht (asti) die Angst der weltlichen Existenz (saṃsṛti-bhīti) in Bezug auf (satsu-api) die (zerstörerischen) Truppen des „Karma” (karma-gaṇeṣu), (welche) durch die Illusion hervorgerufene Angst oder Schrecken (und auch) unbändiges Leiden verursachen (durdhara-duḥkha-vimoha-trāsa-vidhāyiṣu) außer (na) Frage (kathā). || 3 ||
अन्तक मां प्रति मा दृशमेनां
क्रोधकरालतमां विनिधेहि ।
शङ्करसेवनचिन्तनधीरो
भीषणभैरवशक्तिमयो ऽस्मि ॥४॥
Antaka māṃ prati mā dṛśamenāṃ
krodhakarālatamāṃ vinidhehi |
Śaṅkarasevanacintanadhīro
bhīṣaṇabhairavaśaktimayo 'smi || 4 ||
Oh Herr des Todes (antaka)! Wirf (vinidhehi) nicht (mā) wieder (prati) diesen (enām) zornigen (und) überaus schrecklichen (krodha-karāla-tamām) Blick (dṛśam) auf mich (mām), (denn) ich denke ständig daran, Śaṅkara zu dienen (śaṅkara-sevana-cintana-dhīraḥ), (und) ich bin (asmi) eins mit den schrecklichen Kräften Bhairavas (bhīṣaṇa-bhairava-śakti-mayaḥ). || 4 ||
इत्थमुपोढभवन्मयसंविद्
दीधितिदारितभूरितमिस्रः ।
मृत्युयमान्तककर्मपिशाचैर्
नाथ नमो ऽस्तु न जातु बिभेमि ॥५॥
Itthamupoḍhabhavanmayasaṃvid
dīdhitidāritabhūritamisraḥ |
Mṛtyuyamāntakakarmapiśācair
nātha namo 'stu na jātu bibhemi || 5 ||
Daher (ittham) wurde die große Dunkelheit (der Unwissenheit) durch die Pracht des Bewusstseins zerrissen, (die) zu mir gebracht (wurde, da sie) aus Dir besteht (upa-uḍha-bhavan-maya-saṃvit-dīdhiti-dārita-bhūri-tamisraḥ). Nie fürchte ich (na…jātu…bibhemi) die Dämonen des Karma, Yama, den Herrn des Todes (und nicht einmal den) Tod (mṛtyu-yama-antaka-karma-piśācaiḥ)! Ehre Dir (namaḥ)! Oh Herr (nātha)! || 5 ||
प्रोदितसत्यविबोधमरीचि-
प्रेक्षितविश्वपदार्थसतत्त्वः ।
भावपरामृतनिर्भरपूर्णे
त्वय्यहमात्मनि निर्वृतिमेमि ॥६॥
Proditasatyavibodhamarīci-
prekṣitaviśvapadārthasatattvaḥ |
Bhāvaparāmṛtanirbharapūrṇe
tvayyahamātmani nirvṛtimemi || 6 ||
Die (wahre) Natur der Objekte der Welt wird durch die Strahlen dieses erwachten Bewusstseins pra-udita-satya-vibodha-marīci-prekṣita-viśva-pada-artha-satattvaḥ) in Dir (tvayi) erkannt, (so) erreiche ich (emi) vollkommene Zufriedenheit (in Dir) (nirvṛtim), voll des höchsten Nektars der Manifestation (bhāva-para-amṛta-nirbhara-pūrṇe), (denn Du bist) die Natur des Selbst (aham-ātmani). || 6 ||
मानसगोचरमेति यदैव
क्लेशदशा ऽतनुतापविधात्री ।
नाथ तदैव मम त्वदभेद-
स्तोत्रपरामृतवृष्टिरुदेति ॥७॥
Mānasagocarameti yadaiva
kleśadaśā 'tanutāpavidhātrī |
Nātha tadaiva mama tvadabheda-
stotraparāmṛtavṛṣṭirudeti || 7 ||
Wenn (yadā…eva) die Mutter der großen Hitze der Natur des Schmerzes (kleśa-daśā-atanutāpa-vidhātrī) in die Sphäre meines Geistes (mānasa-gocaram) eintritt (eti), in dem Moment (tadā…eva), oh Herr (nātha)!, steigt (udeti) in mir (mama) der Schauer des höchsten Nektars des Lobes Deiner Nicht-Dualität auf (tvat-abheda-stotra-parāmṛta-vṛṣṭiḥ). || 7 ||
शङ्कर सत्यमिदं व्रतदान-
स्नानतपो भवतापविदारि ।
तावकशास्त्रपरामृतचिन्ता
स्यन्दति चेतसि निर्वृतिधाराम् ॥८॥
Śaṅkara satyamidaṃ vratadāna-
snānatapo bhavatāpavidāri |
Tāvakaśāstraparāmṛtacintā
syandati cetasi nirvṛtidhārām || 8 ||
Oh Śaṅkara (śaṅkara)! Es (idam) ist wahr (satyam), (dass) Dienen, Geben, Baden und Buße (vrata-dāna-snāna-tapaḥ) den Kummer der (begrenzten) Existenz zerstören (bhava-tāpa-vidāri), (aber bloß) das Denken an den Höchsten Nektar Deiner Lehre (tāvaka-śāstra-parāmṛta-cintā) lässt den Schauer der Glückseligkeit (nirvṛti-dhārām) in mein Herz (cetasi) strömen (syandati). || 8 ||
नृत्यति गायति हृष्यति गाढं
संविदियं मम भैरवनाथ ।
त्वां प्रियमाप्य सुदर्शनमेकं
दुर्लभमन्यजनैः समयज्ञम् ॥९॥
Nṛtyati gāyati hṛṣyati gāḍhaṃ
saṃvidiyaṃ mama bhairavanātha |
Tvāṃ priyamāpya sudarśanamekaṃ
durlabhamanyajanaiḥ samayajñam || 9 ||
Oh Herr Bhairava (bhairava-nātha)! Mein (mama) Bewusstsein (saṃvit…iyam) tanzt (nṛtyati), singt, (gāyati) (und) jubelt (hṛṣyati) unerschütterlich (gāḍham), nachdem es Dich (tvām), den Einen (ekam) Geliebten (priyam), erreicht (āpya) hat; (und) das Opfer der Einheit (sama-yajñam), das für andere (anya-janaiḥ) so schwer zu erreichen ist (durlabham), wird so leicht (sudarśanam). || 9 ||
वसुरसपौषे कृष्णदशम्याम्
अभिनवगुप्तः स्तवमिममकरोत् ।
येन विभुर्भवमरुसन्तापं
शमयति झटिति जनस्य दयालुः॥
Vasurasapauṣe kṛṣṇadaśamyām
abhinavaguptaḥ stavamimamakarot |
Yena vibhurbhavamarusantāpaṃ
śamayati jhaṭiti janasya dayāluḥ ||
Dies ist (imam) eine Lobeshymne (stavam), die (yām) von Abhinavagupta (abhinavaguptaḥ) im Jahr 68 am zehnten Tag während der dunklen (mondlosen) Hälfte des Monats Pauṣa (vasurasa-pauṣe…kṛṣṇa-daśam) geschrieben wurde (akarot), durch die (yena) der barmherzige (dayāluḥ) Herr (vibhuḥ) die brennende Hitze der Wüste der weltlichen Existenz (bhava-maru-santāpam) in demjenigen (, der sie liest) (janasya) augenblicklich (jhaṭiti) abkühlt (śamayati). ||
॥समाप्तं स्तवमिदमभिनवाख्यं पद्यनवकम्॥
|| Samāptaṃ stavamidamabhinavākhyaṃ padyanavakam ||
Diese (idam) Lobeshymne (stavam) mit den neun stets frischen Versen (abhinava-ākhyam…padya-navakam) ist fertiggestellt (samāptam).
Sanskrit-Quelle:
Göttingen Register of Electronic Texts in Indian Languages
Transliteration: Dott. Marino Faliero, 1998 Juli
