Kālikāstotram
Hymne zu Ehren von Kālikā
अथ
कालिकास्तोत्रम् ।
Atha
Kālikāstotram |
Und nun (atha) beginnt das Kālikāstotram (kālikā-stotram). |
सिततरसंविदवाप्यं सदसत्कलनाविहीनमनुपाधि ।
जयति जगत्त्रयरूपं नीरूपं देवि ते रूपम् ॥१॥
Sitatarasaṃvidavāpyaṃ sadasatkalanāvihīnamanupādhi |
Jayati jagattrayarūpaṃ nīrūpaṃ devi te rūpam || 1 ||
Oh Devī (devi)! Erhaben (jayati) ist deine (te) formlose Natur (nīrūpam), die die Formen (rūpam) der drei Welten annimmt (jagat-traya-rūpam) und völlig frei von den Vorstellungen von Sein und Nichtsein ist (sat-asat-kalanā-vihīnam). Unverändert von jeglicher Täuschung (anupādhi) ist sie nur durch Reines Bewusstsein erreichbar (sita-tara-saṃvid-avāpyam). || 1 ||
एकमनेकाकारं प्रसृतजगद्व्याप्तिविकृतिपरिहीनम् ।
जयति तवाद्वयरूपं विमलमलं चित्स्वरूपाख्यम् ॥२॥
Ekamanekākāraṃ prasṛtajagadvyāptivikṛtiparihīnam |
Jayati tavādvayarūpaṃ vimalamalaṃ citsvarūpākhyam || 2 ||
Erhaben (jayati) ist deine (tava) nicht-dualistische Natur (advaya-rūpam), bekannt als die Essenzielle Natur des Bewusstseins (cit-sva-rūpa-ākhyam). Sie ist die einzige (ekam) Formation der Vielfalt (aneka-akāram), die frei von jeglichen fließenden Modifikationen das Universum durchdringt (pra-sṛta-jagat-vyāpti-vikṛti-pari-hīnam) und frei von allen Unreinheiten ist (vimala-malam). || 2 ||
जयति तवोच्छलदन्तः स्वच्छेच्छायाः स्वविग्रहग्रहणम् ।
किमपि निरुत्तरसहजस्वरूपसंवित्प्रकाशमयम् ॥३॥
Jayati tavocchaladantaḥ svacchecchāyāḥ svavigrahagrahaṇam |
Kimapi niruttarasahajasvarūpasaṃvitprakāśamayam || 3 ||
Erhaben (jayati) ist dein (tava) unbeschreibliches (kim…api) Erfassen deines eigenen Selbst (sva-vigraha-grahaṇam), das aus dem Licht des Bewusstseins deiner ureigenen und zum Schweigen gebrachten Essenziellen Natur besteht (niruttara-sahaja-sva-rūpa-saṃvit-prakāśa-mayam) und innerlich --d. h. in der Subjektivität-- (antaḥ) durch deinen Freien Willen (svaccha-icchāyāḥ) hervorbricht (ucchalat). || 3 ||
वान्त्वा समस्तकालं भूत्या झंकारघोरमूर्तिमपि ।
निग्रहमस्मिन्कृत्वानुग्रहमपि कुर्वती जयसि ॥४॥
Vāntvā samastakālaṃ bhūtyā jhaṃkāraghoramūrtimapi |
Nigrahamasminkṛtvānugrahamapi kurvatī jayasi || 4 ||
Nachdem du die alles durchdringende Zeit als weltliche Existenz manifestiert hast (vāntvā…samasta-kālam-bhūtyā), lässt Du wahrlich (api) Gnade (anugraham) zuteilwerden (kurvatī), indem Du sie beseitigst (ni-graham…kṛtvā…asmin), auch wenn (api) sie als furchterregender Lärm in unserem Geist erscheint (jhaṃ-kāra-ghora-mūrtim). So erhaben bist Du (jayasi). || 4 ||
कालस्य कालि देहं विभज्य मुनिपञ्चसंख्यया भिन्नम् ।
स्वस्मिन्विराजमानं तद्रूपं कुर्वती जयसि ॥५॥
Kālasya kāli dehaṃ vibhajya munipañcasaṃkhyayā bhinnam |
Svasminvirājamānaṃ tadrūpaṃ kurvatī jayasi || 5 ||
Nachdem du den Körper (deham) der Zeit (kālasya) zerteilt hast (vibhajya), manifestierst Du (kurvatī) ihre (tat) Natur oder Form (rūpam), geteilt (bhinnam) durch das Zählen von sieben und fünf --d. h. zwölf-- (muni-pañca-saṃkhyayā), und erstrahlst (virājamānam) in deinem Selbst (svasmin). Oh Kālī (kāli)! Du bist Erhaben (jayasi). || 5 ||
Anmerkungen:
Das Wort „Muni“ oder „Seher“ ist ein Symbol für die Zahl Sieben, aufgrund des Sternbilds Pflug, das die Ansammlung der sieben himmlischen Muni darstellt, die sich um den Polarstern oder Dhruvaḥ --wörtl. 'feststehend'-- drehen.
भैरवरूपी कालः सृजति जगत्कारणादिकीटान्तम् ।
इच्छावशेन यस्याः सा त्वं भुवनाम्बिका जयसि ॥६॥
Bhairavarūpī kālaḥ sṛjati jagatkāraṇādikīṭāntam |
Icchāvaśena yasyāḥ sā tvaṃ bhuvanāmbikā jayasi || 6 ||
Du (tvam) bist die (sā) Erhabene (jayasi) Mutter des Universums (bhuvana-ambikā)! Durch deine Willenskraft (yasyāḥ…icchā-vaśena) manifestiert (sṛjati) die Zeit (kālaḥ) das Universum (jagat) auf furchterregende Weise (bhairava-rūpī), beginnend mit der Ursache der Welt und endend mit dem kleinsten Wurm (kāraṇa-ādi-kīṭā-antam). || 6 ||
जयति शशाङ्कदिवाकरपावकधामत्रयान्तरव्यापि ।
जननि तव किमपि विमलं स्वरूपरूपं परं धाम ॥७॥
Jayati śaśāṅkadivākarapāvakadhāmatrayāntaravyāpi |
Janani tava kimapi vimalaṃ svarūparūpaṃ paraṃ dhāma || 7 ||
Oh Mutter (janani)! Erhaben (jayati) ist deine (tava) unbeschreibliche (kim-api) und makellose (vimalam) Form, die Essenzielle Natur des Einzelnen (sva-rūpa-rūpam), die Höchste (param) Wohnstätte (dhāma), die den Kern der drei Stadien des Mondes, der Sonne und des Lichts --d. h. das Objekt, die Erkenntnis und das Subjekt-- durchdringt (śaśāṅkadivākara-pāvaka-dhāma-traya-antara-vyāpi). || 7 ||
एकं स्वरूपरूपं प्रसरस्थितिविलयभेदतस्त्रिविधम् ।
प्रत्येकमुदयसंस्थितिलयविश्रमतश्चतुर्विधं तदपि ॥८॥
इति वसुपञ्चकसंख्यं विधाय सहजस्वरूपमात्मीयम् ।
विश्वविवर्तावर्त प्रवर्तकं जयति ते रूपम् ॥९॥
Ekaṃ svarūparūpaṃ prasarasthitivilayabhedatastrividham |
Pratyekamudayasaṃsthitilayaviśramataścaturvidhaṃ tadapi || 8 ||
Iti vasupañcakasaṃkhyaṃ vidhāya sahajasvarūpamātmīyam |
Viśvavivartāvarta pravartakaṃ jayati te rūpam || 9 ||
Erhaben (jayati) ist Deine (te) Form (rūpam), die (tat) einzige (ekam) Natur der eigenen Essenz (sva-rūpa-rūpam), dreifach (tri-vidham) entsprechend den Unterteilungen von Manifestation, Aufrechterhaltung und Auflösung (pra-sara-sthiti-vilaya-bhedataḥ), die einzeln jeweils (prati-ekam) vierfach (catur-vidham) sind, durch die Unterteilungen von Entstehen, Etablierung, Rückzug und Ruhen --d. h. zählt bis jetzt zwölf-- (udaya-saṃsthiti-laya-viśramataḥ). Und (api) mit Hinzunahme (vidhāya) der eigenen (ātmīyam) Angeborenen Essenziellen Natur (sahaja-sva-rūpam), die den Strudel der Welt und des Geistes in Bewegung setzt (viśva-vivarta-āvarta-pra-vartakam), ergibt es Dreizehn (iti…vasu-paṃcaka-saṃkhyam). || 8-9 ||
सदसद्विभेदसूतेर्दलनपरा कापि सहजसंवित्तिः ।
उदिता त्वमेव भगवति जयसि जयाद्येन रूपेण ॥१०॥
Sadasadvibhedasūterdalanaparā kāpi sahajasaṃvittiḥ |
Uditā tvameva bhagavati jayasi jayādyena rūpeṇa || 10 ||
Oh Bhagavatī --wörtl. Glückliche-- (bhagavati)! Du (tvam) allein (eva) erscheinst (uditā) als das unbeschreibliche (kā-api) Ureigene Bewusstsein (sahaja-saṃvittiḥ), das sich der Zerstörung der Entstehung der Trennung von Sein und Nichtsein (sat-asat-vibheda-sūteḥ) verschrieben hat (dalana-parā). Da sich dies vor allem in deinem Sieg über die Sinne manifestiert (jayādyena…rūpeṇa…yena), bist Du Erhaben (jayasi). || 10 ||
जयति समस्तचराचरविचित्रविश्वप्रपञ्चरचनोर्मि ।
अमलस्वभावजलधौ शान्तं कान्तं च ते रूपम् ॥११॥
Jayati samastacarācaravicitraviśvaprapañcaracanormi |
Amalasvabhāvajaladhau śāntaṃ kāntaṃ ca te rūpam || 11 ||
Erhaben (jayati) ist deine (te) angenehme (kāntam) und (ca) friedvolle (śāntam) Natur (rūpam) im Ozean der eigenen Makellosen Essenz des Einzelnen (amala-sva-bhāva-jaladhau), die mit der Schöpfung wogt und sich als die mannigfaltige Welt, bestehend aus allen beweglichen und unbeweglichen Wesen, ausdehnt (samasta-carā-cara-vicitra-viśva-prapañca-racana-urmi). || 11 ||
सहजोल्लासविकासप्रपूरिताशेषविश्वविभवैषा ।
पूर्णा तवाम्ब मूर्तिर्जयति परानन्दसंपूर्णा ॥१२॥
Sahajollāsavikāsaprapūritāśeṣaviśvavibhavaiṣā |
Pūrṇā tavāmba mūrtirjayati parānandasaṃpūrṇā || 12 ||
Oh Mutter (amba)! Diese (eṣā) Herrlichkeit der ganzen Welt, ist erfüllt von der Ausdehnung deiner angeborenen Kreativität (sahaja-ullāsa-vikāsa-pra-pūrita-aśeṣa-viśva-vibhavā). Sie ist deine (tava) erweiterte (pūrṇā) Form (mūrtiḥ) und da sie vollkommen von Höchster Freude erfüllt ist (parā-ānanda-saṃpūrṇā), bist Du Erhaben (jayati). || 12 ||
कवलितसकलजगत्त्रयविकटमहाकालकवलनोद्युक्ता ।
उपभुक्तभावविभवप्रभवापि कृशोदरी जयसि ॥१३॥
Kavalitasakalajagattrayavikaṭamahākālakavalanodyuktā |
Upabhuktabhāvavibhavaprabhavāpi kṛśodarī jayasi || 13 ||
Du bist die Höchste (jayasi) Kṛśodarī, die Dünnbäuchige (kṛśa-udarī), die, obwohl (api) sie dabei ist, den furchterregenden großen Herrn der Zeit, der alle drei Welten verzehrt hat, zu verschlingen (kavalita-sakala-jagat-traya-vikaṭa-mahā-kāla-kavalana-udyuktā), die Quelle der Herrlichkeit ist, wenn die weltliche Existenz verschlungen ist (upa-bhukta-bhāva-vibhava-pra-bhavā). || 13 ||
रूपत्रयपरिवर्जितमसमं रूपत्रयान्तरव्यापि ।
अनुभवरूपमरूपं जयति परं किमपि ते रूपम् ॥१४॥
Rūpatrayaparivarjitamasamaṃ rūpatrayāntaravyāpi |
Anubhavarūpamarūpaṃ jayati paraṃ kimapi te rūpam || 14 ||
Erhaben (jayati) ist Deine (te) unfassbare (kim-api) und unvergleichliche (asamam) Höchste (param) Natur (rūpam), die die Form der Wahrnehmung annimmt (anu-bhava-rūpam), aber formlos bleibt (arūpam). Obwohl sie frei von den drei Formen --d. h. Subjekt usw.-- ist (rūpa-traya-pari-varjitam), durchdringt sie doch deren Herz (rūpa-traya-antara-vyāpi). || 14 ||
अव्ययमकुलममेयं विगलितसदसद्विवेककल्लोलम् ।
जयति प्रकाशविभवस्फीतं काल्याः परं धाम ॥१५॥
Avyayamakulamameyaṃ vigalitasadasadvivekakallolam |
Jayati prakāśavibhavasphītaṃ kālyāḥ paraṃ dhāma || 15 ||
Erhaben (jayati) ist die unvergängliche (avyayam) und unermessliche (ameyam), transzendentale (akulam) Höchste (param) Wohnstätte (dhāma) von Kālī (kālyāḥ), voll von der Lichterpracht (prakāśa-vibhava-sphītam). Es ist die Welle des unterscheidenden Wissens, in der sich die Konzeptionen von Sein und Nichtsein auflösen (vigalita-sat-asat-viveka-kallolam). || 15 ||
ऋतुमुनिसंख्यं रूपं विभज्य पञ्चप्रकारमेकैकम् ।
दिव्यौघमुद्गिरन्ती जयति जगत्तारिणी जननी ॥१६॥
Ṛtumunisaṃkhyaṃ rūpaṃ vibhajya pañcaprakāramekaikam |
Divyaughamudgirantī jayati jagattāriṇī jananī || 16 ||
Erhaben (jayati) ist die Mutter (jananī), die, nachdem sie ihre eigene dreizehnfache (ṛtu-muni-saṃkhyam) Natur (rūpam) nacheinander (ekaikam) in fünf Tele geteilt hat (vibhajya) --bis sie fünfundsechzigfach geworden ist-- (pañca-prakāram), es einem ermöglicht, den Ozean des Universums zu überqueren (jagat-tāriṇī), in dem sie den Göttlichen Fluss --d. h. das Vṛndacakram-- (divya-ogham) manifestiert (udgirantī). || 16 ||
भूदिग्गोखगदेवीचक्रलसज्ज्ञानविभवपरिपूर्णम् ।
निरुपमविश्रान्तिमयं श्रीपीठं जयति ते रूपम् ॥१७॥
Bhūdiggokhagadevīcakralasajjñānavibhavaparipūrṇam |
Nirupamaviśrāntimayaṃ śrīpīṭhaṃ jayati te rūpam || 17 ||
Erhaben (jayati) ist deine (te) Natur (rūpam), die als der ehrwürdige Pīṭha (śrī-pīṭham) oder Heilige Sitz bekannt ist, der aus einer unvergleichlichen Ruhe (nirupama-viśrānti-mayam) voll der Herrlichkeit der Wahrnehmung besteht, und durch die Räder der Göttin, die die äußere Welt, die äußeren und inneren Sinne und das Subjekt --bhūcarīcakra, dikcarīcakra, gocarīcakra und khecarīcakra-- durchdringen, ans Licht kommt (bhū-dik-go-kha-ga-devī-cakra-lasat-jñāna-vibhava-paripūrṇam). || 17 ||
प्रलयलयान्तरभूमौ विलसितसदसत्प्रपञ्चपरिहीनाम् ।
देवि निरुत्तरतरां नौमि सदा सर्वतः प्रकटाम् ॥१८॥
Pralayalayāntarabhūmau vilasitasadasatprapañcaparihīnām |
Devi niruttaratarāṃ naumi sadā sarvataḥ prakaṭām || 18 ||
Oh Devī (devi)! Ich preise (naumi) den Allergrößten (niruttaratarām), der frei ist von der Ausdehnung, die als „Sein und Nichtsein“ (vilasita-sat-asat-pra-pañca-parihīnām) auf der Bühne erscheint, wo sich die Auflösung selbst auflöst (pralaya-laya-antara-bhūmau), und der daher ständig (sadā) und überall (sarvataḥ) sichtbar ist (prakaṭām). || 18 ||
यादृङ्महाश्मशाने दृष्टं देव्याः स्वरूपमकुलस्थम् ।
तादृग्जगत्त्रयमिदं भवतु तवाम्ब प्रसादेन ॥१९॥
Yādṛṅmahāśmaśāne dṛṣṭaṃ devyāḥ svarūpamakulastham |
Tādṛgjagattrayamidaṃ bhavatu tavāmba prasādena || 19 ||
Möge diese (idam) dreifache Welt genauso werden wie (tādṛś-jagat-trayam…bhavatu) die Essenzielle Natur (sva-rūpam) von Devī (devyāḥ), in der Transzendenz stehend (akula-stham), wie (yādṛś) ich sie durch deine (tava) Gunst (prasādena) auf dem großen Einäscherungsplatz (mahā-śmaśāne) wahrgenommen habe (dṛṣṭam), Oh Mutter (amba)! || 19 ||
इत्थं स्वरूपस्तुतिरभ्यधायि सम्यक्समावेशदशावशेन ।
मया शिवेनास्तु शिवाय सम्यङ्ममैव विश्वस्य तु मङ्गलाय ॥२०॥
Itthaṃ svarūpastutirabhyadhāyi samyaksamāveśadaśāvaśena |
Mayā śivenāstu śivāya samyaṅmamaiva viśvasya tu maṅgalāya || 20 ||
Auf diese Weise (ittham) habe ich (mayā) als Śiva (śivena) diese Lobpreisung der Essenziellen Natur des Einzelnen (sva-rūpa-stutiḥ) durch die Autorität einer vollständigen Absorption in sie (samyak-samāveśa-daśā-vaśena) präsentiert (abhyadhāyi). Möge (astu) sie für das Wohlergehen (śivāya) und Glück (maṅgalāya) der Welt (viśvasya…tu), die nichts anderes als (eva) ganz und gar meine eigene Natur ist (samyak…mama), sein. || 20 ||
॥कृतिरियं श्रीज्ञाननेत्रपादानामिति शिवम्॥
|| Kṛtiriyaṃ śrījñānanetrapādānāmiti śivam ||
Dieses Werk wurde vom höchst ehrwürdigen Jñānanetra geschrieben. Möge es allen wohl ergehen! ||
Sanskrit Quelle:
Svāmī Lakṣmaṇa Joo
