Erstes Kapitel: Svarūpaspandaḥ

Spanda als die eigene essentielle Natur

𑆪𑆱𑇀𑆪𑆾𑆤𑇀𑆩𑆼𑆰𑆤𑆴𑆩𑆼𑆰𑆳𑆨𑇀𑆪𑆳𑆁 𑆘𑆓𑆠𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆬𑆪𑆾𑆢𑆪𑆿  𑇅
𑆠𑆁 𑆯𑆑𑇀𑆠𑆴𑆖𑆑𑇀𑆫𑆮𑆴𑆨𑆮𑆥𑇀𑆫𑆨𑆮𑆁 𑆯𑆕𑇀𑆑𑆫𑆁 𑆱𑇀𑆠𑆶𑆩𑆂 𑇆𑇑/𑇑𑇆

यस्योन्मेषनिमेषाभ्यां जगतः प्रलयोदयौ  ।
तं शक्तिचक्रविभवप्रभवं शङ्करं स्तुमः ॥१/१॥

Yasyonmeṣanimeṣābhyāṃ jagataḥ pralayodayau  |
Taṃ śakticakravibhavaprabhavaṃ śaṅkaraṃ stumaḥ || 1/1 ||

Wir preisen (stumaḥ) Śaṅkara (tam…śaṅkaram), der die Quelle der Glorreichen Vielfalt des Śakticakra, oder der Gruppe der Kräfte ist (śakti-cakra-vibhava-prabhavam), und der das Universum (jagataḥ) auflöst und manifestiert (pralaya-udayau), indem er lediglich seine Augen öffnet und schließt (yasya…unmeṣa-nimeṣābhyām). || 1/1 ||

𑆪𑆠𑇀𑆫 𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆩𑆴𑆢𑆁 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆁 𑆑𑆳𑆫𑇀𑆪𑆁 𑆪𑆱𑇀𑆩𑆳𑆖𑇀𑆖 𑆤𑆴𑆫𑇀𑆓𑆠𑆩𑇀 
𑆠𑆱𑇀𑆪𑆳𑆤𑆳𑆮𑆸𑆠𑆫𑆷𑆥𑆠𑇀𑆮𑆳𑆤𑇀𑆤 𑆤𑆴𑆫𑆾𑆣𑆾𑇁𑆱𑇀𑆠𑆴 𑆑𑆶𑆠𑇀𑆫𑆖𑆴𑆠𑇀 𑇆𑇑/𑇒𑇆

यत्र स्थितमिदं सर्वं कार्यं यस्माच्च निर्गतम् 
तस्यानावृतरूपत्वान्न निरोधोऽस्ति कुत्रचित् ॥१/२॥

Yatra sthitamidaṃ sarvaṃ kāryaṃ yasmācca nirgatam 
Tasyānāvṛtarūpatvānna nirodho'sti kutracit || 1/2 ||

Aufgrund Seiner unbegrenzten Natur (anāvṛta-rūpatvāt) existiert Seine (tasya) Verdeckung (nirodhaḥ) nirgendwo (na...kutracit) dort (asti), wo (yatra) all (sarvam) diese (idam) erschaffenen Objekte (kāryam) ruhen (sthitam) und (ca) woher (yasmāt) sie hervorgehen (nirgatam). || 1/2 ||

𑆘𑆳𑆓𑇀𑆫𑆢𑆳𑆢𑆴𑆮𑆴𑆨𑆼𑆢𑆼𑇁𑆥𑆴 𑆠𑆢𑆨𑆴𑆤𑇀𑆤𑆼 𑆥𑇀𑆫𑆱𑆫𑇀𑆥𑆠𑆴  𑇅
𑆤𑆴𑆮𑆫𑇀𑆠𑆠𑆼 𑆤𑆴𑆘𑆳𑆤𑇀𑆤𑆽𑆮 𑆱𑇀𑆮𑆨𑆳𑆮𑆳𑆢𑆶𑆥𑆬𑆧𑇀𑆣𑆸𑆠𑆂 𑇆𑇑/𑇓𑇆

जाग्रदादिविभेदेऽपि तदभिन्ने प्रसर्पति  ।
निवर्तते निजान्नैव स्वभावादुपलब्धृतः ॥१/३॥

Jāgradādivibhede'pi tadabhinne prasarpati  |
Nivartate nijānnaiva svabhāvādupalabdhṛtaḥ || 1/3 ||

Er dehnt sich (prasarpati) sogar (api) in die verschiedenen Zustände des Wachseins, des Träumens und des Tiefschlafs aus (jāgrat-ādi-vibhede), die sich nicht von Ihm unterscheiden (tat-abhinne). Dennoch wendet (nivartate) Er sich keineswegs (na-eva) von seiner angeborenen (nijāt) Natur (svabhāvāt) als der Wahrnehmende ab (upalabdhṛtaḥ). || 1/3 ||

𑆃𑆲𑆁 𑆱𑆶𑆒𑆵 𑆖 𑆢𑆶𑆂𑆒𑆵 𑆖 𑆫𑆑𑇀𑆠𑆯𑇀𑆖𑆼𑆠𑇀𑆪𑆳𑆢𑆴𑆱𑆁𑆮𑆴𑆢𑆂  𑇅
𑆱𑆶𑆒𑆳𑆢𑇀𑆪𑆮𑆱𑇀𑆡𑆳𑆤𑆶𑆱𑇀𑆪𑆷𑆠𑆼 𑆮𑆫𑇀𑆠𑆤𑇀𑆠𑆼𑇁𑆤𑇀𑆪𑆠𑇀𑆫 𑆠𑆳𑆂 𑆱𑇀𑆦𑆶𑆛𑆩𑇀 𑇆𑇑/𑇔𑇆

अहं सुखी च दुःखी च रक्तश्चेत्यादिसंविदः  ।
सुखाद्यवस्थानुस्यूते वर्तन्तेऽन्यत्र ताः स्फुटम् ॥१/४॥

Ahaṃ sukhī ca duḥkhī ca raktaścetyādisaṃvidaḥ  |
Sukhādyavasthānusyūte vartante'nyatra tāḥ sphuṭam || 1/4 ||

Die (tāḥ) Gefühle (saṃvidaḥ) „Ich bin glücklich“, „Ich bin traurig“, „Ich bin gebunden“ (aham…sukhī…ca…duḥkhī…ca…raktaḥ…ca…iti) usw., (ādi) tauchen (vartante) eindeutig (sphuṭam) in einer anderen (anyatra) auf, in der Zustände wie Glück und Traurigkeit (sukha-ādi-avasthā) ununterbrochen aneinandergereiht sind (anusyūte). || 1/4 ||

𑆤 𑆢𑆶𑆂𑆒𑆁 𑆤 𑆱𑆶𑆒𑆁 𑆪𑆠𑇀𑆫 𑆤 𑆓𑇀𑆫𑆳𑆲𑇀𑆪𑆁 𑆓𑇀𑆫𑆳𑆲𑆑𑆁 𑆤 𑆖  𑇅
𑆤 𑆖𑆳𑆱𑇀𑆠𑆴 𑆩𑆷𑆞𑆨𑆳𑆮𑆾𑇁𑆥𑆴 𑆠𑆢𑆱𑇀𑆠𑆴 𑆥𑆫𑆩𑆳𑆫𑇀𑆡𑆠𑆂 𑇆𑇑/𑇕𑇆

न दुःखं न सुखं यत्र न ग्राह्यं ग्राहकं न च  ।
न चास्ति मूढभावोऽपि तदस्ति परमार्थतः ॥१/५॥

Na duḥkhaṃ na sukhaṃ yatra na grāhyaṃ grāhakaṃ na ca  |
Na cāsti mūḍhabhāvo'pi tadasti paramārthataḥ || 1/5 ||

Wo (yatra) es (asti) weder Kummer (na…duḥkham) noch Glück (na…sukham), weder Objekt (na…grāhyam) noch Subjekt (grāhakam…na…ca) und nicht (na…ca) einmal (api) Verwirrung (mūḍha-bhāvaḥ) gibt, dort existiert (asti) im wahren Sinne (paramārthataḥ) allein das Spanda (tat). || 1/5 ||

𑆪𑆠𑆂 𑆑𑆫𑆟𑆮𑆫𑇀𑆓𑆾𑇁𑆪𑆁 𑆮𑆴𑆩𑆷𑆞𑆾𑇁𑆩𑆷𑆞𑆮𑆠𑇀𑆱𑇀𑆮𑆪𑆩𑇀  𑇅
𑆱𑆲𑆳𑆤𑇀𑆠𑆫𑆼𑆟 𑆖𑆑𑇀𑆫𑆼𑆟 𑆥𑇀𑆫𑆮𑆸𑆠𑇀𑆠𑆴𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆴𑆱𑆁𑆲𑆸𑆠𑆵𑆂 𑇆𑇑/𑇖𑇆

𑆬𑆨𑆠𑆼 𑆠𑆠𑇀𑆥𑇀𑆫𑆪𑆠𑇀𑆤𑆼𑆤 𑆥𑆫𑆵𑆑𑇀𑆰𑇀𑆪𑆁 𑆠𑆠𑇀𑆠𑇀𑆮𑆩𑆳𑆢𑆫𑆳𑆠𑇀  𑇅
𑆪𑆠𑆂 𑆱𑇀𑆮𑆠𑆤𑇀𑆠𑇀𑆫𑆠𑆳 𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆠𑇀𑆫𑆼𑆪𑆩𑆑𑆸𑆠𑇀𑆫𑆴𑆩𑆳 𑇆𑇑/𑇗𑇆

यतः करणवर्गोऽयं विमूढोऽमूढवत्स्वयम्  ।
सहान्तरेण चक्रेण प्रवृत्तिस्थितिसंहृतीः ॥१/६॥

लभते तत्प्रयत्नेन परीक्ष्यं तत्त्वमादरात्  ।
यतः स्वतन्त्रता तस्य सर्वत्रेयमकृत्रिमा ॥१/७॥

Yataḥ karaṇavargo'yaṃ vimūḍho'mūḍhavatsvayam  |
Sahāntareṇa cakreṇa pravṛttisthitisaṃhṛtīḥ || 1/6 ||

Labhate tatprayatnena parīkṣyaṃ tattvamādarāt  |
Yataḥ svatantratā tasya sarvatreyamakṛtrimā || 1/7 ||

Da (yataḥ) diese (ayam) Gruppe der Sinne (karaṇa-vargaḥ) leblos ist (vimūḍhaḥ), --obwohl sie aus sich selbst heraus (svayam) lebendig zu sein scheint (amūḍhavat)--, wird sie (labhate) nur durch das innere Rad der Kräfte (saha…antareṇa…cakreṇa) manifestiert, erhalten und aufgelöst (pravṛtti-sthiti-saṃhṛtīḥ). Diese (tat) Wirklichkeit --Spanda-- (tattvam) muss also (yataḥ) mit Ehrfurcht (ādarāt) und beharrlicher Anstrengung (prayatnena) erforscht (parīkṣyam) werden, da Ihre (tasya) Freiheit (iyam…svatantratā) von Natur aus (akṛtrimā) allgegenwärtig ist (sarvatra). || 1/6-7 ||

𑆤 𑆲𑆵𑆖𑇀𑆗𑆳𑆤𑆾𑆢𑆤𑆱𑇀𑆪𑆳𑆪𑆁 𑆥𑇀𑆫𑆼𑆫𑆑𑆠𑇀𑆮𑆼𑆤 𑆮𑆫𑇀𑆠𑆠𑆼  𑇅
𑆃𑆥𑆴 𑆠𑇀𑆮𑆳𑆠𑇀𑆩𑆧𑆬𑆱𑇀𑆥𑆫𑇀𑆯𑆳𑆠𑇀𑆥𑆶𑆫𑆶𑆰𑆱𑇀𑆠𑆠𑇀𑆱𑆩𑆾 𑆨𑆮𑆼𑆠𑇀 𑇆𑇑/𑇘𑇆

न हीच्छानोदनस्यायं प्रेरकत्वेन वर्तते  ।
अपि त्वात्मबलस्पर्शात्पुरुषस्तत्समो भवेत् ॥१/८॥

Na hīcchānodanasyāyaṃ prerakatvena vartate  |
Api tvātmabalasparśātpuruṣastatsamo bhavet || 1/8 ||

Dieses (ayam) begrenzte Wesen (puruṣaḥ) kann Wünsche nicht (na...hicchā...vartate) beseitigen (nodanasya), indem es sie in Bewegung setzt (prerakatvena); durch die Berührung der Kraft des Selbst (ātman-bala-sparśāt) wird es (bhavet) jedoch (api…tu) mit dem Selbst (tat) identisch (samaḥ). || 1/8 ||

𑆤𑆴𑆘𑆳𑆯𑆶𑆢𑇀𑆣𑇀𑆪𑆳𑆱𑆩𑆫𑇀𑆡𑆱𑇀𑆪 𑆑𑆫𑇀𑆠𑆮𑇀𑆪𑆼𑆰𑇀𑆮𑆨𑆴𑆬𑆳𑆰𑆴𑆟𑆂  𑇅
𑆪𑆢𑆳 𑆑𑇀𑆰𑆾𑆨𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆬𑆵𑆪𑆼𑆠 𑆠𑆢𑆳 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆠𑇀𑆥𑆫𑆩𑆁 𑆥𑆢𑆩𑇀 𑇆𑇑/𑇙𑇆

निजाशुद्ध्यासमर्थस्य कर्तव्येष्वभिलाषिणः  ।
यदा क्षोभः प्रलीयेत तदा स्यात्परमं पदम् ॥१/९॥

Nijāśuddhyāsamarthasya kartavyeṣvabhilāṣiṇaḥ  |
Yadā kṣobhaḥ pralīyeta tadā syātparamaṃ padam || 1/9 ||

Wenn (yadā) die Unruhe (kṣobhaḥ) desjenigen, der handeln (kartavyeṣu) möchte (abhilāṣiṇaḥ), aber aufgrund seiner eingenen Unreinheit nicht dazu in der Lage ist (nijā-aśuddhi-asamarthasya), sich auflöst (pralīyeta), dann (tadā) erstrahlt (syāt) der Höchste Zustand (paramam…padam). || 1/9 ||

𑆠𑆢𑆳𑆱𑇀𑆪𑆳𑆑𑆸𑆠𑇀𑆫𑆴𑆩𑆾 𑆣𑆫𑇀𑆩𑆾 𑆘𑇀𑆚𑆠𑇀𑆮𑆑𑆫𑇀𑆠𑆸𑆠𑇀𑆮𑆬𑆑𑇀𑆰𑆟𑆂  𑇅
𑆪𑆠𑆱𑇀𑆠𑆢𑆼𑆥𑇀𑆱𑆴𑆠𑆁 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆁 𑆘𑆳𑆤𑆳𑆠𑆴 𑆖 𑆑𑆫𑆾𑆠𑆴 𑆖 𑇆𑇑/𑇑𑇐𑇆

तदास्याकृत्रिमो धर्मो ज्ञत्वकर्तृत्वलक्षणः  ।
यतस्तदेप्सितं सर्वं जानाति च करोति च ॥१/१०॥

Tadāsyākṛtrimo dharmo jñatvakartṛtvalakṣaṇaḥ  |
Yatastadepsitaṃ sarvaṃ jānāti ca karoti ca || 1/10 ||

Dann (tadā) ist sein (asya) inhärentes Wesen (akṛtrimaḥ…dharmaḥ) durch Wissen und Handeln gekennzeichnet (jñatva-kartṛtva-lakṣaṇaḥ), denn (yataḥ) er weiß (jānāti) und (ca…ca) tut (karoti) alles (sarvam), was er sich wünscht (tat…īpsitam). || 1/10 ||

𑆠𑆩𑆣𑆴𑆰𑇀𑆜𑆳𑆠𑆸𑆨𑆳𑆮𑆼𑆤 𑆱𑇀𑆮𑆨𑆳𑆮𑆩𑆮𑆬𑆾𑆑𑆪𑆤𑇀  𑇅
𑆱𑇀𑆩𑆪𑆩𑆳𑆤 𑆅𑆮𑆳𑆱𑇀𑆠𑆼 𑆪𑆱𑇀𑆠𑆱𑇀𑆪𑆼𑆪𑆁 𑆑𑆶𑆱𑆸𑆠𑆴𑆂 𑆑𑆶𑆠𑆂 𑇆𑇑/𑇑𑇑𑇆

तमधिष्ठातृभावेन स्वभावमवलोकयन्  ।
स्मयमान इवास्ते यस्तस्येयं कुसृतिः कुतः ॥१/११॥

Tamadhiṣṭhātṛbhāvena svabhāvamavalokayan  |
Smayamāna ivāste yastasyeyaṃ kusṛtiḥ kutaḥ || 1/11 ||

Wo (kutaḥ) ist die (iyam) niederträchtige Natur --Unwissenheit-- (kusṛtiḥ) dessen (tasya), der (yaḥ) gänzlich (iva) erstaunt (smayamānaḥ) ist (āste), wenn er seine Essentielle Natur (tam…svabhāvam) als den Herrscher von allem (adhiṣṭhātṛ-bhāvena) wahrnimmt (avalokayan)? || 1/11 ||

𑆤𑆳𑆨𑆳𑆮𑆾 𑆨𑆳𑆮𑇀𑆪𑆠𑆳𑆩𑆼𑆠𑆴 𑆤 𑆖 𑆠𑆠𑇀𑆫𑆳𑆱𑇀𑆠𑇀𑆪𑆩𑆷𑆞𑆠𑆳  𑇅
𑆪𑆠𑆾𑇁𑆨𑆴𑆪𑆾𑆓𑆱𑆁𑆱𑇀𑆥𑆫𑇀𑆯𑆳𑆠𑇀𑆠𑆢𑆳𑆱𑆵𑆢𑆴𑆠𑆴 𑆤𑆴𑆯𑇀𑆖𑆪𑆂 𑇆𑇑/𑇑𑇒𑇆

नाभावो भाव्यतामेति न च तत्रास्त्यमूढता  ।
यतोऽभियोगसंस्पर्शात्तदासीदिति निश्चयः ॥१/१२॥

Nābhāvo bhāvyatāmeti na ca tatrāstyamūḍhatā  |
Yato'bhiyogasaṃsparśāttadāsīditi niścayaḥ || 1/12 ||

Nichtexistenz (abhāvaḥ) existiert (bhāvyatām…eti) nicht (na), und (ca) dort (tatra) herrscht (asti) nur Verwirrung (na…amūḍhatā), denn (yataḥ) durch die Erinnerung an die Erfahrung der „Nichtexistenz“ (abhiyoga-saṃsparśāt) wird der Gedanke: „Es war, das“ --Es war Verwirrung-- (tat…āsīt…iti) zur Tatsache (niścayaḥ). || 1/12 ||

𑆃𑆠𑆱𑇀𑆠𑆠𑇀𑆑𑆸𑆠𑇀𑆫𑆴𑆩𑆁 𑆘𑇀𑆚𑆼𑆪𑆁 𑆱𑆿𑆰𑆶𑆥𑇀𑆠𑆥𑆢𑆮𑆠𑇀𑆱𑆢𑆳  𑇅
𑆤 𑆠𑇀𑆮𑆼𑆮𑆁 𑆱𑇀𑆩𑆫𑇀𑆪𑆩𑆳𑆟𑆠𑇀𑆮𑆁 𑆠𑆠𑇀𑆠𑆠𑇀𑆠𑇀𑆮𑆁 𑆥𑇀𑆫𑆠𑆴𑆥𑆢𑇀𑆪𑆠𑆼 𑇆𑇑/𑇑𑇓𑇆

अतस्तत्कृत्रिमं ज्ञेयं सौषुप्तपदवत्सदा  ।
न त्वेवं स्मर्यमाणत्वं तत्तत्त्वं प्रतिपद्यते ॥१/१३॥

Atastatkṛtrimaṃ jñeyaṃ sauṣuptapadavatsadā  |
Na tvevaṃ smaryamāṇatvaṃ tattattvaṃ pratipadyate || 1/13 ||

Daher (ataḥ) ist das geschaffene (tat-kṛtrimam) Wissbare --das Objekt der Erkenntnis-- (jñeyam) immer (sadā) wie der Zustand des Tiefschlafs (sauṣupta-padavat), somit (evam) kann die Realität davon --von Spanda-- (tat-tattvam) niemals (na…tu) als „Objekt der Erinnerung“ (smaryamāṇa-tvam) realisiert werden (pratipadyate). || 1/13 ||

Notizen:

Das Spanda-Prinzip kann niemals Objekt der Erkenntnis sein, da es der Wissende, der Erfahrende und der Zeuge ist.

𑆃𑆮𑆱𑇀𑆡𑆳𑆪𑆶𑆓𑆬𑆁 𑆖𑆳𑆠𑇀𑆫 𑆑𑆳𑆫𑇀𑆪𑆑𑆫𑇀𑆠𑆸𑆠𑇀𑆮𑆯𑆧𑇀𑆢𑆴𑆠𑆩𑇀  𑇅
𑆑𑆳𑆫𑇀𑆪𑆠𑆳 𑆑𑇀𑆰𑆪𑆴𑆟𑆵 𑆠𑆠𑇀𑆫 𑆑𑆫𑇀𑆠𑆸𑆠𑇀𑆮𑆁 𑆥𑆶𑆤𑆫𑆑𑇀𑆰𑆪𑆩𑇀 𑇆𑇑/𑇑𑇔𑇆

अवस्थायुगलं चात्र कार्यकर्तृत्वशब्दितम्  ।
कार्यता क्षयिणी तत्र कर्तृत्वं पुनरक्षयम् ॥१/१४॥

Avasthāyugalaṃ cātra kāryakartṛtvaśabditam  |
Kāryatā kṣayiṇī tatra kartṛtvaṃ punarakṣayam || 1/14 ||

Darüber hinaus (ca) wird das Zustandspaar (avasthā-yugalam) hier (atra) als der Handelnde und die Tat --bzw. Subjekt und Objekt-- bezeichnet (kārya-kartṛtva-śabditam). Dabei (tatra) ist der Zustand der Tat (kāryatā) vergänglich (kṣayiṇī), der Zustand des Handelnden (kartṛtvam) hingegen (punar) ist unvergänglich (akṣayam).  || 1/14 ||

𑆑𑆳𑆫𑇀𑆪𑆾𑆤𑇀𑆩𑆶𑆒𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆪𑆠𑇀𑆤𑆾 𑆪𑆂 𑆑𑆼𑆮𑆬𑆁 𑆱𑆾𑇁𑆠𑇀𑆫 𑆬𑆶𑆥𑇀𑆪𑆠𑆼  𑇅
𑆠𑆱𑇀𑆩𑆴𑆩𑆀𑆬𑇀𑆬𑆶𑆥𑇀𑆠𑆼 𑆮𑆴𑆬𑆶𑆥𑇀𑆠𑆾𑇁𑆱𑇀𑆩𑆵𑆠𑇀𑆪𑆧𑆶𑆣𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆠𑆴𑆥𑆢𑇀𑆪𑆠𑆼 𑇆𑇑/𑇑𑇕𑇆

कार्योन्मुखः प्रयत्नो यः केवलं सोऽत्र लुप्यते  ।
तस्मिमँल्लुप्ते विलुप्तोऽस्मीत्यबुधः प्रतिपद्यते ॥१/१५॥

Kāryonmukhaḥ prayatno yaḥ kevalaṃ so'tra lupyate  |
Tasmim̐llupte vilupto'smītyabudhaḥ pratipadyate || 1/15 ||

Hier --in der Leere-- (atra) wird lediglich (kevalam) die (saḥ…yaḥ) extrovertierte (kārya-unmukhaḥ) Aktivität (prayatnaḥ) --die Aktivität der Hinwendung zur Objektivität-- unterdrückt (lupyate) und in dieser (tasmin) Unterdrückung (lupte) wird die Verwirrung (abudhaḥ), „Ich bin verschwunden” (viluptaḥ…asmi…iti), erfahren (pratipadyate).  || 1/15 ||

𑆤 𑆠𑆶 𑆪𑆾𑇁𑆤𑇀𑆠𑆫𑇀𑆩𑆶𑆒𑆾 𑆨𑆳𑆮𑆂 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆘𑇀𑆚𑆠𑇀𑆮𑆓𑆶𑆟𑆳𑆱𑇀𑆥𑆢𑆩𑇀  𑇅
𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆬𑆾𑆥𑆂 𑆑𑆢𑆳𑆖𑆴𑆠𑇀𑆱𑇀𑆪𑆳𑆢𑆤𑇀𑆪𑆱𑇀𑆪𑆳𑆤𑆶𑆥𑆬𑆩𑇀𑆨𑆤𑆳𑆠𑇀 𑇆𑇑/𑇑𑇖𑇆

न तु योऽन्तर्मुखो भावः सर्वज्ञत्वगुणास्पदम्  ।
तस्य लोपः कदाचित्स्यादन्यस्यानुपलम्भनात् ॥१/१६॥

Na tu yo'ntarmukho bhāvaḥ sarvajñatvaguṇāspadam  |
Tasya lopaḥ kadācitsyādanyasyānupalambhanāt || 1/16 ||

Die innere (antarmukhaḥ) Natur (bhāvaḥ), die die Wohnstätte der Allwissenheit ist (sarva-jñatva-guṇa-āspadam), verschwindet (lopaḥ) niemals (na…tu…kadācit…syāt) --nicht für einen einzigen Moment-- nur aufgrund der Nichtwahrnehmung (anupalambhanāt) eines anderen (tasya…anyasya). || 1/16 ||

𑆠𑆱𑇀𑆪𑆾𑆥𑆬𑆧𑇀𑆣𑆴𑆂 𑆱𑆠𑆠𑆁 𑆠𑇀𑆫𑆴𑆥𑆢𑆳𑆮𑇀𑆪𑆨𑆴𑆖𑆳𑆫𑆴𑆟𑆵  𑇅
𑆤𑆴𑆠𑇀𑆪𑆁 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆠𑇀𑆱𑆶𑆥𑇀𑆫𑆧𑆶𑆢𑇀𑆣𑆱𑇀𑆪 𑆠𑆢𑆳𑆢𑇀𑆪𑆤𑇀𑆠𑆼 𑆥𑆫𑆱𑇀𑆪 𑆠𑆶 𑇆𑇑/𑇑𑇗𑇆

तस्योपलब्धिः सततं त्रिपदाव्यभिचारिणी  ।
नित्यं स्यात्सुप्रबुद्धस्य तदाद्यन्ते परस्य तु ॥१/१७॥

Tasyopalabdhiḥ satataṃ tripadāvyabhicāriṇī  |
Nityaṃ syātsuprabuddhasya tadādyante parasya tu || 1/17 ||

Seine (tasya) Verwirklichung (upalabdhiḥ) --des Spanda oder des Selbst-- ist für den vollkommen Erwachten (suprabuddhasya) konstant (satatam) und dauerhaft in allen drei Zuständen (des Wachseins, Träumens und Tiefschlafs) (tripada-avyabhicāriṇī), da es immer (nityam) leuchtet (syāt). Für andere (parasya) jedoch (tu) --für die nicht vollkommen erwachten-- erstrahlt es am Anfang und am Ende dieser Zustände (tat-ādi-ante). || 1/17 ||

𑆘𑇀𑆚𑆳𑆤𑆘𑇀𑆚𑆼𑆪𑆱𑇀𑆮𑆫𑆷𑆥𑆴𑆟𑇀𑆪𑆳 𑆯𑆑𑇀𑆠𑇀𑆪𑆳 𑆥𑆫𑆩𑆪𑆳 𑆪𑆶𑆠𑆂  𑇅
𑆥𑆢𑆢𑇀𑆮𑆪𑆼 𑆮𑆴𑆨𑆷𑆫𑇀𑆨𑆳𑆠𑆴 𑆠𑆢𑆤𑇀𑆪𑆠𑇀𑆫 𑆠𑆶 𑆖𑆴𑆤𑇀𑆩𑆪𑆂 𑇆𑇑/𑇑𑇘𑇆

ज्ञानज्ञेयस्वरूपिण्या शक्त्या परमया युतः  ।
पदद्वये विभूर्भाति तदन्यत्र तु चिन्मयः ॥१/१८॥

Jñānajñeyasvarūpiṇyā śaktyā paramayā yutaḥ  |
Padadvaye vibhūrbhāti tadanyatra tu cinmayaḥ || 1/18 ||

Der alles durchdringende Herr (vibhūḥ), vereint (yutaḥ ) mit der Höchsten (paramayā) Śakti (śaktyā), erscheint (bhāti) in den beiden Zuständen des Wachseins und des Träumens (pada-dvaye) in Form von Erkenntnis und Objekt (jñāna-jñeya-svarūpiṇyā), aber (tu) im anderen --im Tiefschlaf-- (tat-anyatra) ist Er reines Bewusstsein (cinmayaḥ). || 1/18 ||

𑆓𑆶𑆟𑆳𑆢𑆴𑆱𑇀𑆥𑆤𑇀𑆢𑆤𑆴𑆰𑇀𑆪𑆤𑇀𑆢𑆳𑆂 𑆱𑆳𑆩𑆳𑆤𑇀𑆪𑆱𑇀𑆥𑆤𑇀𑆢𑆱𑆁𑆯𑇀𑆫𑆪𑆳𑆠𑇀  𑇅
𑆬𑆧𑇀𑆣𑆳𑆠𑇀𑆩𑆬𑆳𑆨𑆳𑆂 𑆱𑆠𑆠𑆁 𑆱𑇀𑆪𑆶𑆫𑇀𑆘𑇀𑆚𑆱𑇀𑆪𑆳𑆥𑆫𑆴𑆥𑆤𑇀𑆡𑆴𑆤𑆂 𑇆𑇑/𑇑𑇙𑇆

गुणादिस्पन्दनिष्यन्दाः सामान्यस्पन्दसंश्रयात्  ।
लब्धात्मलाभाः सततं स्युर्ज्ञस्यापरिपन्थिनः ॥१/१९॥

Guṇādispandaniṣyandāḥ sāmānyaspandasaṃśrayāt  |
Labdhātmalābhāḥ satataṃ syurjñasyāparipanthinaḥ || 1/19 ||

Die Aktivitätsströme beginnend mit den guṇa-s (guṇa-ādi-spanda-niṣyandāḥ), die im Universellen Bewusstsein --Sāmanya Spanda-- verwurzelt sind (sāmānya-spanda-saṃśrayāt), sind Manifestationen des bereits erreichten Selbst (labdha-ātma-lābhāḥ) und sind immer (syuḥ…satatam) die Freunde (aparipanthinaḥ) des Weisen (jñasya). || 1/19 ||

𑆃𑆥𑇀𑆫𑆧𑆶𑆢𑇀𑆣𑆣𑆴𑆪𑆱𑇀𑆠𑇀𑆮𑆼𑆠𑆼 𑆱𑇀𑆮𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆴𑆱𑇀𑆡𑆓𑆤𑆾𑆢𑇀𑆪𑆠𑆳𑆂  𑇅
𑆥𑆳𑆠𑆪𑆤𑇀𑆠𑆴 𑆢𑆶𑆫𑆶𑆠𑇀𑆠𑆳𑆫𑆼 𑆔𑆾𑆫𑆼 𑆱𑆁𑆱𑆳𑆫𑆮𑆫𑇀𑆠𑇀𑆩𑆤𑆴 𑇆𑇑/𑇒𑇐𑇆

अप्रबुद्धधियस्त्वेते स्वस्थितिस्थगनोद्यताः  ।
पातयन्ति दुरुत्तारे घोरे संसारवर्त्मनि ॥१/२०॥

Aprabuddhadhiyastvete svasthitisthaganodyatāḥ  |
Pātayanti duruttāre ghore saṃsāravartmani || 1/20 ||

Doch (tu) bei jenen mit unerwachtem Intellekt (aprabuddha-dhiyaḥ) zielen genau diese Aktivitäten (ete) darauf ab, ihren eigenen Zustand zu verbergen (sva-sthiti-sthagana-udyatāḥ) und sie stürzen diese begrenzten Wesen auf den schrecklichen Pfad des Saṃsāra (ghore…saṃsāra-vartmani), der schwer zu überwinden ist (duruttāre), hinunter (pātayanti). || 1/20 ||

𑆃𑆠𑆂 𑆱𑆠𑆠𑆩𑆶𑆢𑇀𑆪𑆶𑆑𑇀𑆠𑆂 𑆱𑇀𑆥𑆤𑇀𑆢𑆠𑆠𑇀𑆠𑇀𑆮𑆮𑆴𑆮𑆴𑆑𑇀𑆠𑆪𑆼  𑇅
𑆘𑆳𑆓𑇀𑆫𑆢𑆼𑆮 𑆤𑆴𑆘𑆁 𑆨𑆳𑆮𑆩𑆖𑆴𑆫𑆼𑆟𑆳𑆣𑆴𑆓𑆖𑇀𑆗𑆠𑆴 𑇆𑇑/𑇒𑇑𑇆

अतः सततमुद्युक्तः स्पन्दतत्त्वविविक्तये  ।
जाग्रदेव निजं भावमचिरेणाधिगच्छति ॥१/२१॥

Ataḥ satatamudyuktaḥ spandatattvaviviktaye  |
Jāgradeva nijaṃ bhāvamacireṇādhigacchati || 1/21 ||

Wer also (ataḥ) immer (satatam) darauf bedacht ist (udyuktaḥ), die Realität des Spanda zu erkennen (spanda-tattva-viviktaye), erreicht (adhigacchati) seine ureigene (nijam) Natur (bhāvam) schnell (acireṇa), selbst (eva) im Wachzustand (jāgrat).  || 1/21 ||

𑆃𑆠𑆴𑆑𑇀𑆫𑆶𑆢𑇀𑆣𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆲𑆸𑆰𑇀𑆛𑆾 𑆮𑆳 𑆑𑆴𑆁 𑆑𑆫𑆾𑆩𑆵𑆠𑆴 𑆮𑆳 𑆩𑆸𑆯𑆤𑇀  𑇅
𑆣𑆳𑆮𑆤𑇀𑆮𑆳 𑆪𑆠𑇀𑆥𑆢𑆁 𑆓𑆖𑇀𑆗𑆼𑆠𑇀𑆠𑆠𑇀𑆫 𑆱𑇀𑆥𑆤𑇀𑆢𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆠𑆴𑆰𑇀𑆜𑆴𑆠𑆂 𑇆𑇑/𑇒𑇒𑇆

अतिक्रुद्धः प्रहृष्टो वा किं करोमीति वा मृशन्  ।
धावन्वा यत्पदं गच्छेत्तत्र स्पन्दः प्रतिष्ठितः ॥१/२२॥

Atikruddhaḥ prahṛṣṭo vā kiṃ karomīti vā mṛśan  |
Dhāvanvā yatpadaṃ gacchettatra spandaḥ pratiṣṭhitaḥ || 1/22 ||

Das Spanda (spandaḥ) ist fest in dem (yat) Zustand (padam) verankert (pratiṣṭhitaḥ), den jemand erreicht (gacchet), wenn (tatra) er maßlos wütend (atikruddhaḥ), oder (vā) hocherfreut (prahṛṣṭaḥ) ist, oder (vā) überlegt (mṛśan): „Was soll ich jetzt tun?“(kim…karomi…iti), oder (vā) um sein Leben rennt (dhāvat).  || 1/22 ||

𑆪𑆳𑆩𑆮𑆱𑇀𑆡𑆳𑆁 𑆱𑆩𑆳𑆬𑆩𑇀𑆧𑇀𑆪 𑆪𑆢𑆪𑆁 𑆩𑆩 𑆮𑆑𑇀𑆰𑇀𑆪𑆠𑆴  𑇅
𑆠𑆢𑆮𑆯𑇀𑆪𑆁 𑆑𑆫𑆴𑆰𑇀𑆪𑆼𑇁𑆲𑆩𑆴𑆠𑆴 𑆱𑆕𑇀𑆑𑆬𑇀𑆥𑇀𑆪 𑆠𑆴𑆰𑇀𑆜𑆠𑆴 𑇆𑇑/𑇒𑇓𑇆

यामवस्थां समालम्ब्य यदयं मम वक्ष्यति  ।
तदवश्यं करिष्येऽहमिति सङ्कल्प्य तिष्ठति ॥१/२३॥

Yāmavasthāṃ samālambya yadayaṃ mama vakṣyati  |
Tadavaśyaṃ kariṣye'hamiti saṅkalpya tiṣṭhati || 1/23 ||

Nachdem er diesen (yām) Zustand (avasthām) erreicht hat (samālambya), bleibt der Yogi standhaft (tiṣṭhati), indem er denkt (iti…saṅkalpya): „Was auch immer (yat) der Herr (ayam) mir (mama) sagt (vakṣyati), ich (aham) werde es (tat) auf jeden Fall (avaśyam) tun” (kariṣye).  || 1/23 ||

𑆠𑆳𑆩𑆳𑆯𑇀𑆫𑆴𑆠𑇀𑆪𑆾𑆫𑇀𑆣𑇀𑆮𑆩𑆳𑆫𑇀𑆓𑆼𑆟 𑆖𑆤𑇀𑆢𑇀𑆫𑆱𑆷𑆫𑇀𑆪𑆳𑆮𑆶𑆨𑆳𑆮𑆥𑆴  𑇅
𑆱𑆿𑆰𑆶𑆩𑇀𑆤𑆼𑇁𑆣𑇀𑆮𑆤𑇀𑆪𑆱𑇀𑆠𑆩𑆴𑆠𑆾 𑆲𑆴𑆠𑇀𑆮𑆳 𑆧𑇀𑆫𑆲𑇀𑆩𑆳𑆟𑇀𑆝𑆓𑆾𑆖𑆫𑆩𑇀 𑇆𑇑/𑇒𑇔𑇆

𑆠𑆢𑆳 𑆠𑆱𑇀𑆩𑆴𑆤𑇀𑆩𑆲𑆳𑆮𑇀𑆪𑆾𑆩𑇀𑆤𑆴 𑆥𑇀𑆫𑆬𑆵𑆤𑆯𑆯𑆴𑆨𑆳𑆱𑇀𑆑𑆫𑆼  𑇅
𑆱𑆿𑆰𑆶𑆥𑇀𑆠𑆥𑆢𑆮𑆤𑇀𑆩𑆷𑆞𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆧𑆶𑆢𑇀𑆣𑆂 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆢𑆤𑆳𑆮𑆸𑆠𑆂 𑇆𑇑/𑇒𑇕𑇆

तामाश्रित्योर्ध्वमार्गेण चन्द्रसूर्यावुभावपि  ।
सौषुम्नेऽध्वन्यस्तमितो हित्वा ब्रह्माण्डगोचरम् ॥१/२४॥

तदा तस्मिन्महाव्योम्नि प्रलीनशशिभास्करे  ।
सौषुप्तपदवन्मूढः प्रबुद्धः स्यादनावृतः ॥१/२५॥

Tāmāśrityordhvamārgeṇa candrasūryāvubhāvapi  |
Sauṣumne'dhvanyastamito hitvā brahmāṇḍagocaram || 1/24 ||

Tadā tasminmahāvyomni pralīnaśaśibhāskare  |
Sauṣuptapadavanmūḍhaḥ prabuddhaḥ syādanāvṛtaḥ || 1/25 ||

Nachdem (tadā) der Mond und (ubhau…api) die Sonne (candra-sūryau) in Spanda (tām) Zuflucht (āśritya) genommen haben, begeben (astamitaḥ) sie sich auf den Pfad (adhvani) der Suṣumnā (sauṣumne) und nachdem sie durch den Aufstieg (ūrdhva-mārgeṇa) die Sphäre des Körpers (brahmāṇḍa-gocaram) verlassen haben (hitvā), lösen sich Mond und Sonne (pralīna-śaśi-bhāskare) im Großen Himmel des Bewusstseins (tasmin…mahāvyomni) auf. Für den nicht Erwachten (mūḍhaḥ) ist es wie der Zustand des Tiefschlafs (sauṣupta-padavat), während es dem Erwachten (prabuddhaḥ) tatsächlich offenbart (anāvṛtaḥ) wird (syāt).  || 1/24-25 ||

Zweites Kapitel: Sahajavidyodayaḥ

Der Aufstieg der ureigenen Weisheit

𑆠𑆢𑆳𑆑𑇀𑆫𑆩𑇀𑆪 𑆧𑆬𑆁 𑆩𑆤𑇀𑆠𑇀𑆫𑆳𑆂 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆘𑇀𑆚𑆧𑆬𑆯𑆳𑆬𑆴𑆤𑆂  𑇅
𑆥𑇀𑆫𑆮𑆫𑇀𑆠𑆤𑇀𑆠𑆼𑇁𑆣𑆴𑆑𑆳𑆫𑆳𑆪 𑆑𑆫𑆟𑆳𑆤𑆵𑆮 𑆢𑆼𑆲𑆴𑆤𑆳𑆩𑇀 𑇆𑇒/𑇑𑇆

𑆠𑆠𑇀𑆫𑆽𑆮 𑆱𑆁𑆥𑇀𑆫𑆬𑆵𑆪𑆤𑇀𑆠𑆼 𑆯𑆳𑆤𑇀𑆠𑆫𑆷𑆥𑆳 𑆤𑆴𑆫𑆚𑇀𑆘𑆤𑆳𑆂  𑇅
𑆱𑆲𑆳𑆫𑆳𑆣𑆑𑆖𑆴𑆠𑇀𑆠𑆼𑆤 𑆠𑆼𑆤𑆽𑆠𑆼 𑆯𑆴𑆮𑆣𑆫𑇀𑆩𑆴𑆟𑆂 𑇆𑇒/𑇒𑇆

तदाक्रम्य बलं मन्त्राः सर्वज्ञबलशालिनः  ।
प्रवर्तन्तेऽधिकाराय करणानीव देहिनाम् ॥२/१॥

तत्रैव संप्रलीयन्ते शान्तरूपा निरञ्जनाः  ।
सहाराधकचित्तेन तेनैते शिवधर्मिणः ॥२/२॥

Tadākramya balaṃ mantrāḥ sarvajñabalaśālinaḥ  |
Pravartante'dhikārāya karaṇānīva dehinām || 2/1 ||

Tatraiva saṃpralīyante śāntarūpā nirañjanāḥ  |
Sahārādhakacittena tenaite śivadharmiṇaḥ || 2/2 ||

Nachdem sie diese (tat) Kraft (balam) erfasst haben (ākramya), gehen die Mantra-s (mantrāḥ) --ausgestattet mit allwissener Kraft-- (sarvajña-bala-śālinaḥ) ihrer eigentlichen Funktion (adhikārāya) nach (pravartante), genau wie die Sinne (karaṇāni…iva) der verkörperten Wesen (dehinām). Daher (tatra…iva) lösen sich diese (ete) reinen (nirañjanāḥ) und friedvollen (śānta-rūpāḥ) (Mantra-s) zusammen mit dem Geist des Verehrers (saha…tena…ārādhaka-cittena) auf (saṃpralīyante), denn sie sind Śivas Wahre Natur (śiva-dharmiṇaḥ).  || 2/1-2/2 ||

𑆪𑆱𑇀𑆩𑆳𑆠𑇀𑆱𑆫𑇀𑆮𑆩𑆪𑆾 𑆘𑆵𑆮𑆂 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆨𑆳𑆮𑆱𑆩𑆶𑆢𑇀𑆨𑆮𑆳𑆠𑇀  𑇅
𑆠𑆠𑇀𑆱𑆁𑆮𑆼𑆢𑆤𑆫𑆷𑆥𑆼𑆟 𑆠𑆳𑆢𑆳𑆠𑇀𑆩𑇀𑆪𑆥𑇀𑆫𑆠𑆴𑆥𑆠𑇀𑆠𑆴𑆠𑆂 𑇆𑇒/𑇓𑇆

यस्मात्सर्वमयो जीवः सर्वभावसमुद्भवात्  ।
तत्संवेदनरूपेण तादात्म्यप्रतिपत्तितः ॥२/३॥

Yasmātsarvamayo jīvaḥ sarvabhāvasamudbhavāt  |
Tatsaṃvedanarūpeṇa tādātmyapratipattitaḥ || 2/3 ||

Denn (yasmāt) das Lebewesen (jīvaḥ) ist allumfassend (sarva-mayaḥ), da er die Quelle von allem ist (sarva-bhāva-samudbhavāt), indem es alles wahrnimmt (tat-saṃvedana-rūpeṇa) und die Einheit damit erkennt (tādātmya-pratipattitaḥ). || 2/3 ||

𑆠𑆼𑆤 𑆯𑆧𑇀𑆢𑆳𑆫𑇀𑆡𑆖𑆴𑆤𑇀𑆠𑆳𑆱𑆶 𑆤 𑆱𑆳𑆮𑆱𑇀𑆡𑆳 𑆤 𑆪𑆳 𑆯𑆴𑆮𑆂  𑇅
𑆨𑆾𑆑𑇀𑆠𑆽𑆮 𑆨𑆾𑆓𑇀𑆪𑆨𑆳𑆮𑆼𑆤 𑆱𑆢𑆳 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆠𑇀𑆫 𑆱𑆁𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆂 𑇆𑇒/𑇔𑇆

तेन शब्दार्थचिन्तासु न सावस्था न या शिवः  ।
भोक्तैव भोग्यभावेन सदा सर्वत्र संस्थितः ॥२/४॥

Tena śabdārthacintāsu na sāvasthā na yā śivaḥ  |
Bhoktaiva bhogyabhāvena sadā sarvatra saṃsthitaḥ || 2/4 ||

Daher (tena) gibt es keinen Zustand (na…sā…avasthā), der nicht Śiva ist (na…yā…śivaḥ), sei es in Wort, Bedeutung oder Gedanke (śabda-artha-cintāsu). Der Erfahrende allein (bhoktā…eva) bleibt (saṃsthitaḥ) das Erfahrene (bhogya-bhāvena), immer (sadā) und überall (sarvatra). || 2/4 ||

𑆅𑆠𑆴 𑆮𑆳 𑆪𑆱𑇀𑆪 𑆱𑆁𑆮𑆴𑆠𑇀𑆠𑆴𑆂 𑆑𑇀𑆫𑆵𑆝𑆳𑆠𑇀𑆮𑆼𑆤𑆳𑆒𑆴𑆬𑆁 𑆘𑆓𑆠𑇀  𑇅
𑆱 𑆥𑆯𑇀𑆪𑆤𑇀𑆱𑆠𑆠𑆁 𑆪𑆶𑆑𑇀𑆠𑆾 𑆘𑆵𑆮𑆤𑇀𑆩𑆶𑆑𑇀𑆠𑆾 𑆤 𑆱𑆁𑆯𑆪𑆂 𑇆𑇒/𑇕𑇆

इति वा यस्य संवित्तिः क्रीडात्वेनाखिलं जगत्  ।
स पश्यन्सततं युक्तो जीवन्मुक्तो न संशयः ॥२/५॥

Iti vā yasya saṃvittiḥ krīḍātvenākhilaṃ jagat  |
Sa paśyansatataṃ yukto jīvanmukto na saṃśayaḥ || 2/5 ||

Mit anderen Worten (iti…vā): Derjenige (saḥ), dessen (yasya) Bewusstsein (saṃvittiḥ) die gesamte (akhilam) Welt (jagat) als ein Spiel (krīḍātvena) wahrnimmt (paśyan), ist ein ewig Vereinter (satatam…yuktaḥ), der ohne Zweifel (na…saṃśayaḥ) ein Jīvanmuktaḥ ist (jīvanmuktaḥ).  || 2/5 ||

𑆃𑆪𑆩𑆼𑆮𑆾𑆢𑆪𑆱𑇀𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆣𑇀𑆪𑆼𑆪𑆱𑇀𑆪 𑆣𑇀𑆪𑆳𑆪𑆴𑆖𑆼𑆠𑆱𑆴  𑇅
𑆠𑆢𑆳𑆠𑇀𑆩𑆠𑆳𑆱𑆩𑆳𑆥𑆠𑇀𑆠𑆴𑆫𑆴𑆖𑇀𑆗𑆠𑆂 𑆱𑆳𑆣𑆑𑆱𑇀𑆪 𑆪𑆳 𑇆𑇒/𑇖𑇆

अयमेवोदयस्तस्य ध्येयस्य ध्यायिचेतसि  ।
तदात्मतासमापत्तिरिच्छतः साधकस्य या ॥२/६॥

Ayamevodayastasya dhyeyasya dhyāyicetasi  |
Tadātmatāsamāpattiricchataḥ sādhakasya yā || 2/6 ||

Dies (ayam) allein (eva) ist das Auftauchen (udayaḥ) des (tasya) Meditationsobjekts (dhyeyasya) im Geist (cetasi) des Meditierenden (dhyāyi), das (yā) die Erlangung der Identifikation mit Jenem ist (tat-ātmatā-samāpattiḥ), entsprechend dem Willen (icchataḥ) des Gottgeweihten (sādhakasya). || 2/6 ||

𑆅𑆪𑆩𑆼𑆮𑆳𑆩𑆸𑆠𑆥𑇀𑆫𑆳𑆥𑇀𑆠𑆴𑆫𑆪𑆩𑆼𑆮𑆳𑆠𑇀𑆩𑆤𑆾 𑆓𑇀𑆫𑆲𑆂  𑇅
𑆅𑆪𑆁 𑆤𑆴𑆫𑇀𑆮𑆳𑆟𑆢𑆵𑆑𑇀𑆰𑆳 𑆖 𑆯𑆴𑆮𑆱𑆢𑇀𑆨𑆳𑆮𑆢𑆳𑆪𑆴𑆤𑆵 𑇆𑇒/𑇗𑇆

इयमेवामृतप्राप्तिरयमेवात्मनो ग्रहः  ।
इयं निर्वाणदीक्षा च शिवसद्भावदायिनी ॥२/७॥

Iyamevāmṛtaprāptirayamevātmano grahaḥ  |
Iyaṃ nirvāṇadīkṣā ca śivasadbhāvadāyinī || 2/7 ||

Dies allein (iyam…eva) ist die Erlangung des Nektars (āmṛta-prāptiḥ) und einzig und allein (ayam…eva…ca) die Erkenntnis (grahaḥ) des Selbst (ātmanaḥ). Dies ist (iyaṃ) die Einweihung in die Befreiung (nirvāṇa-dīkṣā), die die Wahre Natur Śivas schenkt (śiva-sadbhāva-dāyinī). || 2/7 ||

Drittes Kapitel: Vibhūtispandaḥ

Spanda als Manifestation großer Kräfte

𑆪𑆡𑆼𑆖𑇀𑆗𑆳𑆨𑇀𑆪𑆫𑇀𑆡𑆴𑆠𑆾 𑆣𑆳𑆠𑆳 𑆘𑆳𑆓𑇀𑆫𑆠𑆾𑇁𑆫𑇀𑆡𑆳𑆤𑇀𑆲𑆸𑆢𑆴 𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆳𑆤𑇀  𑇅
𑆱𑆾𑆩𑆱𑆷𑆫𑇀𑆪𑆾𑆢𑆪𑆁 𑆑𑆸𑆠𑇀𑆮𑆳 𑆱𑆩𑇀𑆥𑆳𑆢𑆪𑆠𑆴 𑆢𑆼𑆲𑆴𑆤𑆂 𑇆𑇓/𑇑𑇆

𑆠𑆡𑆳 𑆱𑇀𑆮𑆥𑇀𑆤𑆼𑇁𑆥𑇀𑆪𑆨𑆵𑆰𑇀𑆛𑆳𑆫𑇀𑆡𑆳𑆤𑇀𑆥𑇀𑆫𑆟𑆪𑆱𑇀𑆪𑆳𑆤𑆠𑆴𑆑𑇀𑆫𑆩𑆳𑆠𑇀  𑇅
𑆤𑆴𑆠𑇀𑆪𑆁 𑆱𑇀𑆦𑆶𑆛𑆠𑆫𑆁 𑆩𑆣𑇀𑆪𑆼 𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆾𑇁𑆮𑆯𑇀𑆪𑆁 𑆥𑇀𑆫𑆑𑆳𑆯𑆪𑆼𑆠𑇀 𑇆𑇓/𑇒𑇆

यथेच्छाभ्यर्थितो धाता जाग्रतोऽर्थान्हृदि स्थितान्  ।
सोमसूर्योदयं कृत्वा सम्पादयति देहिनः ॥३/१॥

तथा स्वप्नेऽप्यभीष्टार्थान्प्रणयस्यानतिक्रमात्  ।
नित्यं स्फुटतरं मध्ये स्थितोऽवश्यं प्रकाशयेत् ॥३/२॥

Yathecchābhyarthito dhātā jāgrato'rthānhṛdi sthitān  |
Somasūryodayaṃ kṛtvā sampādayati dehinaḥ || 3/1 ||

Tathā svapne'pyabhīṣṭārthānpraṇayasyānatikramāt  |
Nityaṃ sphuṭataraṃ madhye sthito'vaśyaṃ prakāśayet || 3/2 ||

So wie (yathā) der Schöpfer (dhātā) Objekte (arthān) zuteil (sampādayati) werden lässt, die fest (sthitān) im Herzen (hṛdi) eines verkörperten Wesens ruhen (dehinaḥ), der aus Sehnsucht danach bittet (icchā-abhyarthitaḥ) und wachsam bleibt (jāgrataḥ), nachdem er Sonne und Mond (soma-sūrya-udayam) aufgehen lässt (kṛtvā); || 3/1 ||

...Ebenso (tathā) manifestiert (prakāśayet) derjenige, der immer (nityam) klar (sphuṭataram) in der Mitte (madhye) ruht (sthitaḥ), auch (api) im Traum (svapne) sicher (avaśyam) die gewünschten Objekte (abhīṣṭa-arthān), in dem er die Sehnsucht nach ihnen (praṇayasya) nicht übertrifft (anatikramāt). || 3/1-2 ||

𑆃𑆤𑇀𑆪𑆡𑆳 𑆠𑆶 𑆱𑇀𑆮𑆠𑆤𑇀𑆠𑇀𑆫𑆳 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆠𑇀𑆱𑆸𑆰𑇀𑆛𑆴𑆱𑇀𑆠𑆢𑇀𑆣𑆫𑇀𑆩𑆑𑆠𑇀𑆮𑆠𑆂  𑇅
𑆱𑆠𑆠𑆁 𑆬𑆿𑆑𑆴𑆑𑆱𑇀𑆪𑆼𑆮 𑆘𑆳𑆓𑇀𑆫𑆠𑇀𑆱𑇀𑆮𑆥𑇀𑆤𑆥𑆢𑆢𑇀𑆮𑆪𑆼 𑇆𑇓/𑇓𑇆

अन्यथा तु स्वतन्त्रा स्यात्सृष्टिस्तद्धर्मकत्वतः  ।
सततं लौकिकस्येव जाग्रत्स्वप्नपदद्वये ॥३/३॥

Anyathā tu svatantrā syātsṛṣṭistaddharmakatvataḥ  |
Satataṃ laukikasyeva jāgratsvapnapadadvaye || 3/3 ||

Ansonsten (anyathā…tu) verläuft die Manifestation (sṛṣṭiḥ), ihrer Natur entsprechend (tad-dharmakatvataḥ), eigenständig (svatantrā…syāt), so wie bei den weltlichen Menschen immer (satatam…laukikasya…iva), sowohl im Wach- als auch im Traumzustand (jāgrat-svapna-pada-dvaye).  || 3/3 ||

𑆪𑆡𑆳 𑆲𑇀𑆪𑆫𑇀𑆡𑆾𑇁𑆱𑇀𑆦𑆶𑆛𑆾 𑆢𑆸𑆰𑇀𑆛𑆂 𑆱𑆳𑆮𑆣𑆳𑆤𑆼𑇁𑆥𑆴 𑆖𑆼𑆠𑆱𑆴  𑇅
𑆨𑆷𑆪𑆂 𑆱𑇀𑆦𑆶𑆛𑆠𑆫𑆾 𑆨𑆳𑆠𑆴 𑆱𑇀𑆮𑆧𑆬𑆾𑆢𑇀𑆪𑆾𑆓𑆨𑆳𑆮𑆴𑆠𑆂 𑇆𑇓/𑇔𑇆

𑆠𑆡𑆳 𑆪𑆠𑇀𑆥𑆫𑆩𑆳𑆫𑇀𑆡𑆼𑆤 𑆪𑆼𑆤 𑆪𑆠𑇀𑆫 𑆪𑆡𑆳 𑆱𑇀𑆡𑆴𑆠𑆩𑇀  𑇅
𑆠𑆠𑇀𑆠𑆡𑆳 𑆧𑆬𑆩𑆳𑆑𑇀𑆫𑆩𑇀𑆪 𑆤 𑆖𑆴𑆫𑆳𑆠𑇀𑆱𑆩𑇀𑆥𑇀𑆫𑆮𑆫𑇀𑆠𑆠𑆼 𑇆𑇓/𑇕𑇆

यथा ह्यर्थोऽस्फुटो दृष्टः सावधानेऽपि चेतसि  ।
भूयः स्फुटतरो भाति स्वबलोद्योगभावितः ॥३/४॥

तथा यत्परमार्थेन येन यत्र यथा स्थितम्  ।
तत्तथा बलमाक्रम्य न चिरात्सम्प्रवर्तते ॥३/५॥

Yathā hyartho'sphuṭo dṛṣṭaḥ sāvadhāne'pi cetasi  |
Bhūyaḥ sphuṭataro bhāti svabalodyogabhāvitaḥ || 3/4 ||

Tathā yatparamārthena yena yatra yathā sthitam  |
Tattathā balamākramya na cirātsampravartate || 3/5 ||

So (yathā…hi) wie das wahrgenommene (dṛṣṭaḥ) Objekt (arthaḥ) selbst einem aufmerksamem (sa-avadhāne…api) Geist (cetasi) zunächst (sa-avadhāne…api-cetasi) undeutlich erscheinen mag (asphuṭaḥ), leuchtet es (bhāti) doch immer deutlicher (bhūyaḥ…sphuṭataraḥ), wenn es mit der Kraft kontinuierlicher Anstrengung erfüllt ist (svabala-udyoga-bhāvitaḥ). || 3/4 ||

...Ebenso (tathā…tathā) erscheint (sampravartate) das, was (yat) wirklich (paramārthena) existiert (sthitam) --in welcher Form (yena), an welchem Ort (yatra) oder auf welcher Weise auch immer (yathā)-- unmittelbar (na…cirāt) nach dem erfassen (ākramya) dieser (tat) Kraft --Spanda-- (balam).  || 3/5 ||

𑆢𑆶𑆫𑇀𑆧𑆬𑆾𑇁𑆥𑆴 𑆠𑆢𑆳𑆑𑇀𑆫𑆩𑇀𑆪 𑆪𑆠𑆂 𑆑𑆳𑆫𑇀𑆪𑆼 𑆥𑇀𑆫𑆮𑆫𑇀𑆠𑆠𑆼  𑇅
𑆄𑆖𑇀𑆗𑆳𑆢𑆪𑆼𑆢𑇀𑆧𑆶𑆨𑆶𑆑𑇀𑆰𑆳𑆁 𑆖 𑆠𑆡𑆳 𑆪𑆾𑇁𑆠𑆴𑆧𑆶𑆨𑆶𑆑𑇀𑆰𑆴𑆠𑆂 𑇆𑇓/𑇖𑇆

दुर्बलोऽपि तदाक्रम्य यतः कार्ये प्रवर्तते  ।
आच्छादयेद्बुभुक्षां च तथा योऽतिबुभुक्षितः ॥३/६॥

Durbalo'pi tadākramya yataḥ kārye pravartate  |
Ācchādayedbubhukṣāṃ ca tathā yo'tibubhukṣitaḥ || 3/6 ||

Denn (yataḥ) wenn man diese Kraft (tat) erfasst (ākramya), kann sogar der Schwache (durbalaḥ…api) etwas (kārye) erreichen (pravartate), genauso wie (ca…tathā) jemand, der (yaḥ) großen Hunger hat (ati-bubhukṣitaḥ), den Drang zu essen (bubhukṣām) unterdrücken kann (ācchādayet).  || 3/6 ||

𑆃𑆤𑆼𑆤𑆳𑆣𑆴𑆰𑇀𑆜𑆴𑆠𑆼 𑆢𑆼𑆲𑆼 𑆪𑆡𑆳 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆘𑇀𑆚𑆠𑆳𑆢𑆪𑆂  𑇅
𑆠𑆡𑆳 𑆱𑇀𑆮𑆳𑆠𑇀𑆩𑆤𑇀𑆪𑆣𑆴𑆰𑇀𑆜𑆳𑆤𑆳𑆠𑇀𑆱𑆫𑇀𑆮𑆠𑇀𑆫𑆽𑆮𑆁 𑆨𑆮𑆴𑆰𑇀𑆪𑆠𑆴 𑇆𑇓/𑇗𑇆

अनेनाधिष्ठिते देहे यथा सर्वज्ञतादयः  ।
तथा स्वात्मन्यधिष्ठानात्सर्वत्रैवं भविष्यति ॥३/७॥

Anenādhiṣṭhite dehe yathā sarvajñatādayaḥ  |
Tathā svātmanyadhiṣṭhānātsarvatraivaṃ bhaviṣyati || 3/7 ||

So wie (yathā) göttliche Eigenschaften --wie etwa Allwissenheit—entstehen (sarvajñatā-ādayaḥ), wenn der Körper (dehe) von dieser Kraft (anena) gesteuert wird (adhiṣṭhite), so wird er auch (tathā…evam) durch die Verankerung (adhiṣṭhānāt) im Selbst (ātmani) überall (sarvatra) existieren (bhaviṣyati).  || 3/7 ||

𑆓𑇀𑆬𑆳𑆤𑆴𑆫𑇀𑆮𑆴𑆬𑆶𑆟𑇀𑆜𑆴𑆑𑆳 𑆢𑆼𑆲𑆼 𑆠𑆱𑇀𑆪𑆳𑆯𑇀𑆖𑆳𑆘𑇀𑆚𑆳𑆤𑆠𑆂 𑆱𑆸𑆠𑆴𑆂  𑇅
𑆠𑆢𑆶𑆤𑇀𑆩𑆼𑆰𑆮𑆴𑆬𑆶𑆥𑇀𑆠𑆁 𑆖𑆼𑆠𑇀𑆑𑆶𑆠𑆂 𑆱𑆳 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆢𑆲𑆼𑆠𑆶𑆑𑆳 𑇆𑇓/𑇘𑇆

ग्लानिर्विलुण्ठिका देहे तस्याश्चाज्ञानतः सृतिः  ।
तदुन्मेषविलुप्तं चेत्कुतः सा स्यादहेतुका ॥३/८॥

Glānirviluṇṭhikā dehe tasyāścājñānataḥ sṛtiḥ  |
Tadunmeṣaviluptaṃ cetkutaḥ sā syādahetukā || 3/8 ||

Körperliche (dehe) Erschöpfung (glāniḥ) ist wie ein Dieb (viluṇṭhikā) und (ca) entspringt (sṛtiḥ) der Unwissenheit (ajñānataḥ). Wenn diese (tasya) Unwissenheit durch das Erwachen des Bewusstseins beseitigt wird (tat-unmeṣa-viluptam), wie könnte (cet-kutaḥ) dann solche Müdigkeit (sā) ohne Ursache (ahetukā) existieren (syāt)? || 3/8 ||

𑆍𑆑𑆖𑆴𑆤𑇀𑆠𑆳𑆥𑇀𑆫𑆱𑆑𑇀𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆪𑆠𑆂 𑆱𑇀𑆪𑆳𑆢𑆥𑆫𑆾𑆢𑆪𑆂  𑇅
𑆇𑆤𑇀𑆩𑆼𑆰𑆂 𑆱 𑆠𑆶 𑆮𑆴𑆘𑇀𑆚𑆼𑆪𑆂 𑆱𑇀𑆮𑆪𑆁 𑆠𑆩𑆶𑆥𑆬𑆑𑇀𑆰𑆪𑆼𑆠𑇀 𑇆𑇓/𑇙𑇆

एकचिन्ताप्रसक्तस्य यतः स्यादपरोदयः  ।
उन्मेषः स तु विज्ञेयः स्वयं तमुपलक्षयेत् ॥३/९॥

Ekacintāprasaktasya yataḥ syādaparodayaḥ  |
Unmeṣaḥ sa tu vijñeyaḥ svayaṃ tamupalakṣayet || 3/9 ||

Da (yataḥ) für den, der auf Einpünktigkeit bedacht ist (eka-cintā-prasaktasya), eine andere Art von Bewusstsein  entsteht (apara-udayaḥ) --das (saḥ) tatsächlich (tu) als „Unmeṣa“ (unmeṣaḥ) bekannt ist (vijñeyaḥ)-- muss es daher (tam) vom Yogi selbst (svayam) direkt erfahren werden (upalakṣayet).  || 3/9 ||

𑆃𑆠𑆾 𑆮𑆴𑆤𑇀𑆢𑆶𑆫𑆠𑆾 𑆤𑆳𑆢𑆾 𑆫𑆷𑆥𑆩𑆱𑇀𑆩𑆳𑆢𑆠𑆾 𑆫𑆱𑆂  𑇅
𑆥𑇀𑆫𑆮𑆫𑇀𑆠𑆤𑇀𑆠𑆼𑇁𑆖𑆴𑆫𑆼𑆟𑆽𑆮 𑆑𑇀𑆰𑆾𑆨𑆑𑆠𑇀𑆮𑆼𑆤 𑆢𑆼𑆲𑆴𑆤𑆂 𑇆𑇓/𑇑𑇐𑇆

अतो विन्दुरतो नादो रूपमस्मादतो रसः  ।
प्रवर्तन्तेऽचिरेणैव क्षोभकत्वेन देहिनः ॥३/१०॥

Ato vindurato nādo rūpamasmādato rasaḥ  |
Pravartante'cireṇaiva kṣobhakatvena dehinaḥ || 3/10 ||

Durch die Praxis von Unmeṣa (asmāt) erscheinen (pravartante) daher (ataḥ…ataḥ…ataḥ) für den Verkörperten (dehinaḥ) aufgrund der Verwirrung (kṣobhakatvena) recht bald (acireṇa…eva) göttliches Licht (vinduḥ), göttlicher Klang (nādaḥ), göttliche Form (rūpam) und göttlicher Geschmack (rasaḥ).  || 3/10 ||

𑆢𑆴𑆢𑆸𑆑𑇀𑆰𑆪𑆼𑆮 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆳𑆫𑇀𑆡𑆳𑆤𑇀𑆪𑆢𑆳 𑆮𑇀𑆪𑆳𑆥𑇀𑆪𑆳𑆮𑆠𑆴𑆰𑇀𑆜𑆠𑆼  𑇅
𑆠𑆢𑆳 𑆑𑆴𑆁 𑆧𑆲𑆶𑆤𑆾𑆑𑇀𑆠𑆼𑆤 𑆱𑇀𑆮𑆪𑆩𑆼𑆮𑆳𑆮𑆨𑆾𑆠𑇀𑆱𑇀𑆪𑆠𑆼 𑇆𑇓/𑇑𑇑𑇆

दिदृक्षयेव सर्वार्थान्यदा व्याप्यावतिष्ठते  ।
तदा किं बहुनोक्तेन स्वयमेवावभोत्स्यते ॥३/११॥

Didṛkṣayeva sarvārthānyadā vyāpyāvatiṣṭhate  |
Tadā kiṃ bahunoktena svayamevāvabhotsyate || 3/11 ||

Wenn (yadā) der Yogī gefestigt bleibt (avatiṣṭhate) mit der Sehnsucht, alles (sarva-ārthān) von Spanda (vyāpya) durchdrungen zu sehen (didṛkṣayā…iva), was nützt es (kim) dann (tadā), viel (bahunā) zu sagen (uktena)? Nur (eva) er selbst (svayam) wird es erfahren (avabhotsyate).  || 3/11 ||

𑆥𑇀𑆫𑆧𑆶𑆢𑇀𑆣𑆂 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆢𑆳 𑆠𑆴𑆰𑇀𑆜𑆼𑆘𑇀𑆘𑇀𑆚𑆳𑆤𑆼𑆤𑆳𑆬𑆾𑆑𑇀𑆪 𑆓𑆾𑆖𑆫𑆩𑇀  𑇅
𑆍𑆑𑆠𑇀𑆫𑆳𑆫𑆾𑆥𑆪𑆼𑆠𑇀𑆱𑆫𑇀𑆮𑆁 𑆠𑆠𑆾𑇁𑆤𑇀𑆪𑆼𑆤 𑆤 𑆥𑆵𑆝𑇀𑆪𑆠𑆼 𑇆𑇓/𑇑𑇒𑇆

प्रबुद्धः सर्वदा तिष्ठेज्ज्ञानेनालोक्य गोचरम्  ।
एकत्रारोपयेत्सर्वं ततोऽन्येन न पीड्यते ॥३/१२॥

Prabuddhaḥ sarvadā tiṣṭhejjñānenālokya gocaram  |
Ekatrāropayetsarvaṃ tato'nyena na pīḍyate || 3/12 ||

Nachdem er alles Wahrnehmbare (gocaram) durch die Sinneswahrnehmung (jñānena) gesehen hat (ālokya), muss er immer (sarvadā) wach (prabuddhaḥ) bleiben (tiṣṭhet) und alles (sarvam) an einen Ort --in das Selbst-- (ekatra) bringen (āropayet). Von da an (tataḥ) wird er nicht mehr (na) durch etwas anderes (anyena) beunruhigt (pīḍyate).  || 3/12 ||

𑆯𑆧𑇀𑆢𑆫𑆳𑆯𑆴𑆱𑆩𑆶𑆠𑇀𑆡𑆱𑇀𑆪 𑆯𑆑𑇀𑆠𑆴𑆮𑆫𑇀𑆓𑆱𑇀𑆪 𑆨𑆾𑆓𑇀𑆪𑆠𑆳𑆩𑇀  𑇅
𑆑𑆬𑆳𑆮𑆴𑆬𑆶𑆥𑇀𑆠𑆮𑆴𑆨𑆮𑆾 𑆓𑆠𑆂 𑆱𑆤𑇀𑆱 𑆥𑆯𑆶𑆂 𑆱𑇀𑆩𑆸𑆠𑆂 𑇆𑇓/𑇑𑇓𑇆

शब्दराशिसमुत्थस्य शक्तिवर्गस्य भोग्यताम्  ।
कलाविलुप्तविभवो गतः सन्स पशुः स्मृतः ॥३/१३॥

Śabdarāśisamutthasya śaktivargasya bhogyatām  |
Kalāviluptavibhavo gataḥ sansa paśuḥ smṛtaḥ || 3/13 ||

Wessen Herrlichkeit durch die begrenzende Kraft gemindert wird (kalā-vilupta-vibhavaḥ), der wird (gataḥ) zum Objekt des Genusses (bhogyatām) für die Gruppe der Kräfte (śakti-vargasya), die aus der Sammlung der Buchstaben entstehen (śabdarāśi-samutthasya). Dann wird er (saḥ) selbst (san) als Paśu oder das begrenzte Wesen (paśuḥ) bezeichnet (smṛtaḥ). || 3/13 ||

𑆥𑆫𑆳𑆩𑆸𑆠𑆫𑆱𑆳𑆥𑆳𑆪𑆱𑇀𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆪𑆂 𑆥𑇀𑆫𑆠𑇀𑆪𑆪𑆾𑆢𑇀𑆨𑆮𑆂  𑇅
𑆠𑆼𑆤𑆳𑆱𑇀𑆮𑆠𑆤𑇀𑆠𑇀𑆫𑆠𑆳𑆩𑆼𑆠𑆴 𑆱 𑆖 𑆠𑆤𑇀𑆩𑆳𑆠𑇀𑆫𑆓𑆾𑆖𑆫𑆂 𑇆𑇓/𑇑𑇔𑇆

परामृतरसापायस्तस्य यः प्रत्ययोद्भवः  ।
तेनास्वतन्त्रतामेति स च तन्मात्रगोचरः ॥३/१४॥

Parāmṛtarasāpāyastasya yaḥ pratyayodbhavaḥ  |
Tenāsvatantratāmeti sa ca tanmātragocaraḥ || 3/14 ||

Wenn (yaḥ) der Geschmack des Höchsten Nektars verloren geht (para-amṛta-rasa-apāyaḥ), entstehen (pratyaya-udbhavaḥ) bei ihm (tasya) Überzeugungen im Bereich der subtilen Elemente --tanmātra-s-- (tanmātra-gocaraḥ), und (ca) dann (tena) wird (eti) er (saḥ) von diesen Überzeugungen abhängig (asvatantratām). || 3/14 ||

𑆱𑇀𑆮𑆫𑆷𑆥𑆳𑆮𑆫𑆟𑆼 𑆖𑆳𑆱𑇀𑆪 𑆯𑆑𑇀𑆠𑆪𑆂 𑆱𑆠𑆠𑆾𑆠𑇀𑆡𑆴𑆠𑆳𑆂  𑇅
𑆪𑆠𑆂 𑆯𑆧𑇀𑆢𑆳𑆤𑆶𑆮𑆼𑆣𑆼𑆤 𑆤 𑆮𑆴𑆤𑆳 𑆥𑇀𑆫𑆠𑇀𑆪𑆪𑆾𑆢𑇀𑆨𑆮𑆂 𑇆𑇓/𑇑𑇕𑇆

स्वरूपावरणे चास्य शक्तयः सततोत्थिताः  ।
यतः शब्दानुवेधेन न विना प्रत्ययोद्भवः ॥३/१५॥

Svarūpāvaraṇe cāsya śaktayaḥ satatotthitāḥ  |
Yataḥ śabdānuvedhena na vinā pratyayodbhavaḥ || 3/15 ||

Und (ca) die Kräfte (śaktayaḥ) sind immer aktiv (satata-utthitāḥ), um seine Wesentliche Natur zu verbergen (svarūpa-āvaraṇe…asya), da (yataḥ) ohne (vinā) die Verbindung von Worten (śabda-anuvedhena) keine (na) Überzeugungen entstehen (pratyaya-udbhavaḥ). || 3/15 ||

𑆱𑆼𑆪𑆁 𑆑𑇀𑆫𑆴𑆪𑆳𑆠𑇀𑆩𑆴𑆑𑆳 𑆯𑆑𑇀𑆠𑆴𑆂 𑆯𑆴𑆮𑆱𑇀𑆪 𑆥𑆯𑆶𑆮𑆫𑇀𑆠𑆴𑆤𑆵  𑇅
𑆧𑆤𑇀𑆣𑆪𑆴𑆠𑇀𑆫𑆵 𑆱𑇀𑆮𑆩𑆳𑆫𑇀𑆓𑆱𑇀𑆡𑆳 𑆘𑇀𑆚𑆳𑆠𑆳 𑆱𑆴𑆢𑇀𑆣𑇀𑆪𑆶𑆥𑆥𑆳𑆢𑆴𑆑𑆳 𑇆𑇓/𑇑𑇖𑇆

सेयं क्रियात्मिका शक्तिः शिवस्य पशुवर्तिनी  ।
बन्धयित्री स्वमार्गस्था ज्ञाता सिद्ध्युपपादिका ॥३/१६॥

Seyaṃ kriyātmikā śaktiḥ śivasya paśuvartinī  |
Bandhayitrī svamārgasthā jñātā siddhyupapādikā || 3/16 ||

Dies ist (iyam) die (sā) Kraft (śaktiḥ) Śivas (śivasya). Wenn Sie als Mittel der Bindung (bandhayitrī) im begrenzten Wesen (paśu-vartinī) wirkt, ist Sie durch die Aktivität der Erregung gekennzeichnet (kriyā-ātmikā). Wenn Sie hingegen als der Pfad zum eigenen Selbst (svamārga-sthā) verstanden wird (jñātā), bringt Sie Erfolg (siddhi-upapādikā). || 3/16 ||

𑆠𑆤𑇀𑆩𑆳𑆠𑇀𑆫𑆾𑆢𑆪𑆫𑆷𑆥𑆼𑆟 𑆩𑆤𑆾𑇁𑆲𑆩𑇀𑆧𑆶𑆢𑇀𑆣𑆴𑆮𑆫𑇀𑆠𑆴𑆤𑆳  𑇅
𑆥𑆶𑆫𑇀𑆪𑆰𑇀𑆛𑆑𑆼𑆤 𑆱𑆁𑆫𑆶𑆢𑇀𑆣𑆱𑇀𑆠𑆢𑆶𑆠𑇀𑆡𑆁 𑆥𑇀𑆫𑆠𑇀𑆪𑆪𑆾𑆢𑇀𑆨𑆮𑆩𑇀 𑇆𑇓/𑇑𑇗𑇆

तन्मात्रोदयरूपेण मनोऽहम्बुद्धिवर्तिना  ।
पुर्यष्टकेन संरुद्धस्तदुत्थं प्रत्ययोद्भवम् ॥३/१७॥

Tanmātrodayarūpeṇa mano'hambuddhivartinā  |
Puryaṣṭakena saṃruddhastadutthaṃ pratyayodbhavam || 3/17 ||

Das begrenzte Wesen wird (saṃruddhaḥ) durch den feinstofflichen Körper (puryaṣṭakena), der durch den Geist, das falsche Ich und den Intellekt (manaḥ-aham-buddhi-vartinā) in Form des Aufsteigens der feinstofflichen Elemente --tanmātra-s-- wirkt (tanmātra-udaya-rūpeṇa), zerrüttet, weil das Auftauchen von Überzeugungen (pratyaya-udbhavam) aus diesem feinstofflichen Körper --puryaṣṭaka-- hervorgeht (tat-uttham).  || 3/17 ||

𑆨𑆶𑆕𑇀𑆑𑇀𑆠𑆼 𑆥𑆫𑆮𑆯𑆾 𑆨𑆾𑆓𑆁 𑆠𑆢𑇀𑆨𑆳𑆮𑆳𑆠𑇀𑆱𑆁𑆱𑆫𑆼𑆢𑆠𑆂  𑇅
𑆱𑆁𑆱𑆸𑆠𑆴𑆥𑇀𑆫𑆬𑆪𑆱𑇀𑆪𑆳𑆱𑇀𑆪 𑆑𑆳𑆫𑆟𑆁 𑆱𑆩𑇀𑆥𑇀𑆫𑆖𑆑𑇀𑆰𑇀𑆩𑆲𑆼 𑇆𑇓/𑇑𑇘𑇆

भुङ्क्ते परवशो भोगं तद्भावात्संसरेदतः  ।
संसृतिप्रलयस्यास्य कारणं सम्प्रचक्ष्महे ॥३/१८॥

Bhuṅkte paravaśo bhogaṃ tadbhāvātsaṃsaredataḥ  |
Saṃsṛtipralayasyāsya kāraṇaṃ sampracakṣmahe || 3/18 ||

Jemand, der dem Puryaṣṭaka unterworfen ist (paravaśaḥ), genießt (bhuṅkte) die Sinneserfahrungen (bhogam) und wandert (in seinem Geist) umher (saṃsaret), eben weil er selbst dieses Puryaṣṭaka ist (tat-bhāvāt). Deshalb (ataḥ) erklären wir (sampracakṣmahe) die Ursache (kāraṇam) für die Auflösung dieser wandernden Existenz --Saṃsāra-- (saṃsṛti-pralayasya…asya).  || 3/18 ||

𑆪𑆢𑆳 𑆠𑇀𑆮𑆼𑆑𑆠𑇀𑆫 𑆱𑆁𑆫𑆷𑆞𑆱𑇀𑆠𑆢𑆳 𑆠𑆱𑇀𑆪 𑆬𑆪𑆾𑆢𑆪𑆿  𑇅
𑆤𑆴𑆪𑆖𑇀𑆗𑆤𑇀𑆨𑆾𑆑𑇀𑆠𑆸𑆠𑆳𑆩𑆼𑆠𑆴 𑆠𑆠𑆯𑇀𑆖𑆑𑇀𑆫𑆼𑆯𑇀𑆮𑆫𑆾 𑆨𑆮𑆼𑆠𑇀 𑇆𑇓/𑇑𑇙𑇆

यदा त्वेकत्र संरूढस्तदा तस्य लयोदयौ  ।
नियच्छन्भोक्तृतामेति ततश्चक्रेश्वरो भवेत् ॥३/१९॥

Yadā tvekatra saṃrūḍhastadā tasya layodayau  |
Niyacchanbhoktṛtāmeti tataścakreśvaro bhavet || 3/19 ||

Doch (tu) wenn (yadā) er an einem Ort --im Selbst-- (ekatra) fest verwurzelt ist (saṃrūḍhaḥ), dann (tadā) wird er (eti) durch die Kontrolle (niyacchan) der Auflösung und des Aufstiegs (laya-udayau) des Puryaṣṭaka (tasya) zum Genießer (bhoktṛtām) und folglich (tataḥ) zum Herr des Rades der eigenen Kräfte (cakreśvaraḥ…bhavet). || 3/19 ||

Viertes Kapitel: Epilog

𑆃𑆓𑆳𑆣𑆱𑆁𑆯𑆪𑆳𑆩𑇀𑆨𑆾𑆣𑆴𑆱𑆩𑆶𑆠𑇀𑆠𑆫𑆟𑆠𑆳𑆫𑆴𑆟𑆵𑆩𑇀  𑇅
𑆮𑆤𑇀𑆢𑆼 𑆮𑆴𑆖𑆴𑆠𑇀𑆫𑆳𑆫𑇀𑆡𑆥𑆢𑆳𑆁 𑆖𑆴𑆠𑇀𑆫𑆳𑆁 𑆠𑆳𑆁 𑆓𑆶𑆫𑆶𑆨𑆳𑆫𑆠𑆵𑆩𑇀 𑇆𑇔/𑇑𑇆

अगाधसंशयाम्भोधिसमुत्तरणतारिणीम्  ।
वन्दे विचित्रार्थपदां चित्रां तां गुरुभारतीम् ॥४/१॥

Agādhasaṃśayāmbhodhisamuttaraṇatāriṇīm  |
Vande vicitrārthapadāṃ citrāṃ tāṃ gurubhāratīm || 4/1 ||

Ich preise (vande) die (tām) hervorragende (citrām) Rede des Gurus (guru-bhāratīm), dessen Worte mit vielfältigen Bedeutungsebenen geschmückt sind (vicitra-ārtha-padām), die es ermöglichen, den unergründlichen Ozean der Zweifel zu überqueren (agādha-saṃśaya-ambhodhi-samuttaraṇa-tāriṇīm). || 4/1 ||

𑆬𑆧𑇀𑆣𑇀𑆮𑆳𑆥𑇀𑆪𑆬𑆨𑇀𑆪𑆩𑆼𑆠𑆘𑇀𑆘𑇀𑆚𑆳𑆤𑆣𑆤𑆁 𑆲𑆸𑆢𑇀𑆓𑆶𑆲𑆳𑆤𑇀𑆠𑆑𑆸𑆠𑆤𑆴𑆲𑆴𑆠𑆼𑆂  𑇅
𑆮𑆱𑆶𑆓𑆶𑆥𑇀𑆠𑆮𑆖𑇀𑆗𑆴𑆮𑆳𑆪 𑆲𑆴 𑆨𑆮𑆠𑆴 𑆱𑆢𑆳 𑆱𑆫𑇀𑆮𑆬𑆾𑆑𑆱𑇀𑆪 𑇆𑇔/𑇒𑇆

लब्ध्वाप्यलभ्यमेतज्ज्ञानधनं हृद्गुहान्तकृतनिहितेः  ।
वसुगुप्तवच्छिवाय हि भवति सदा सर्वलोकस्य ॥४/२॥

Labdhvāpyalabhyametajjñānadhanaṃ hṛdguhāntakṛtanihiteḥ  |
Vasuguptavacchivāya hi bhavati sadā sarvalokasya || 4/2 ||

Obwohl (api) dieses (etat) unerreichbare (alabhyam) Geschenk des Wissens (jñāna-dhanam) tief in der Geheimen Höhle des Herzens des Bewusstseins verborgen ist (hṛt-guha-antakṛta-nihiteḥ), dient es (bhavati), wenn es einmal erlangt ist (labdhvā), immer (sadā) als Quelle des Glücks (śivāya) für alle (sarvalokasya) --genau wie (hi) im Fall von Vasuguptaḥ (vasugupta-vat). || 4/2 ||

Erstes Kapitel: Svarūpaspandaḥ

Zweites Kapitel: Sahajavidyodayaḥ

Drittes Kapitel: Vibhūtispandaḥ

Viertes Kapitel: Epilog